7 दुह ए घरबारंङ तोनि, दंङ अंऊ ला चीज़ दोतु दोरच़ी खोकसोतो, दुह ए ज़ोहनी ए तुंङमोंई, छना कुचे कम लहज़ा दोतिंङ एनोह ध्याड़ी खोकसी जूंस; चुंङ-चुंङ था ईलांई।
यीशुज़ि दोतिंङ दिला कुतोह, “अपेहल केरे अंऊ ला नगरंङ योंई दंङ अच़िया केरे एनोह चुंङ बुलाएपोतो दंङ दुह मुका तचेक केरे दुह ए चुंङ बंङज़ोंई अपेहल तचेक केरे दुह नगरंङ तोतोंई।
दंङ अगर दुह घरबारंङ अरीया मेहमानातु सेवा टहल लहज़ा मीह शोतो ता, केहतु कल्याण दोऊ टोईच़ी शोतो, अगर झांह माह शुई ता केहतु कल्याण केहतु ए कछंङ यह्च़ा अपतो।
अंऊ ला घरबारंङ केहरे योंई, दोहर ए बंङज़ुंई, दंङ दोरच़ी ए बिदा शुई।
दंङ अपेहल दोई एनोह भत्ते खानदाना रंङ साते बपतिस्मा लेह्प्ती, दंङ दोई विनती लहरी, “अगर केहच़ी गिह्बी परमेश्वरो विशवासिनी चेहच़ातंई, दंङ अंज़े गिऊ चुंङ बंङज़ुंई, दंङ दोई ञेंहरे मानाके रेंज़ा शिली।”
दोरे जेलो दोरच़ी हुंच़ा लुदिया ओ दोर इलिर, दंङ विशवासी न्वा तंङ साते दोवा दोतिंङ शांति रेंई, दंङ अच़ा इलिर।
अंऊ मीहतिंङ परमेश्वरो बचनो शिक्षा रंड्रातोर, दंङ दोतु फर्ज़ बणेक्पा, कि छिल्ला धिर दोतु कछंङ तोह, दू मीहतंङ साते फासि जूंस अंऊ दोतिंङ सिखाएच़ातोर।
दंङ दिरंङ साते ए साते दोरे चुंङ-चुंङ इलज़ा सुस्त शुहबी सीखेच़ा, पर सिर्फ सुस्त माह शुह चुगली ला लहज़ातोर, दंङ ऊईतु कमरिंङ दखल रंड्रातोर दंङ झांह ठ्रोह गप्पा कुट्रातोर अंऊ दोतिंङ लेह माह जूंस।
अंऊ मज़दूर मेहनत लहज़ा, फसलो मुन्डो हिस्सा ओ हकदार दुह ए शुह।