43 दीह महस इज्ज़तो गप्पा शुह कि गिऊ प्रभुऊ याह गिऊ कछंङ दोई अन्जी तोद!
अपेहल यीशु मीहतिंङ शिक्षा रंड्री लेहकी तोहई, दोऊ याह ए न्वा धह्कते खड़े तोईरे दंङ दोहरंङ गप्पा लहज़िमी तहरेर।
पर यूहन्ना दि कुचे दोबि रोकेकचि लेहकी तोहई, “गिह्बी ताह कांह दोरच़ी बपतिस्मा लेहपच़ी जूंशी तोह, पर काह गिऊ कछंङ बपतिस्मा लेहपच़ी अंज़े तोतोन।”
दंङ दोई खुशी रंङ मोह्ड़े सग रंङ साते हाऊष रेह कुतोह, “कांह मेच़मीतु बिचंङ धन्य शुनाह, दंङ कांह दोरच़ी जन्म लेहच़ा गंङकटु धन्य शोतो।
दंङ खंणु, अपेहल गेह कांह नमस्ते सग थक्शातेग, ध्वांए कटुई गिऊ खोकटुंङ खुशी रंङ साते छ्वा रेंई।
कि तोग बेतलहमंङ अंऊ रज्ज़ा दाऊदो शहर तोह, दोर तिंङ केहतु थल्जी इच्च़ा उद्धार लहज़ा ज़ेहका, दुहए मसीह प्रभु शुह
“दिऊ थल्जी गेह घेंङाबि दिऊ जोगे माह चेहच़ातग कि गेह कांह कछंङ अपोग, पर दोरच़ी ए बचन कुचे च़रतु ता गिऊ परगर ठीक शुहचे योतो।
केहच़ी गिह्बी गुरु ए प्रभु कुट्रातन, दंङ केहच़ी छि कुट्रातन दुह सही शुह छना कुचे गेह केहतु प्रभु ए गुरु शुगाह।
दीह रेड्रा थोमा ज़ि जुबाब रेंई, “हे गिऊ प्रभु, हे गिऊ परमेश्वर!”
केनातु फायदा ए हप्सी घमण्डो थल्जी छल्ले थालंही, पर दीनता रंङ साते इच्च़ा इदि-इदि बि केनाह बे रूठे समझेक्तेंई।
छना कुचे गेह मसीह यीशु घेंङौ प्रभु ञेंहच़ी रंङ साते ऊई भत्ते धिर बे मोह्ड़े तोह, गेह भत्ते चीज़ा तिंङ बेकार चेहच़ातग। अतु वहज़ा ज़ि गेह भत्ते चीज़ारे छोड़ेके केहतग, दंङ दोतिंङ कूड़ा समझेक्च़ातग, ताकि गेह मसीह बि ञेंए तरपोग।