5 दोर्तिंङ इच्च़ा मीह तोहई, अरी निंज़ो सारे साल बेहच़ी टेहची तोहई।
दोई दोऊ बाह बि रुहक्ती, “दिऊ दी हालत अपेहल बेहच़ी तो?” दोई कुतोह, “बाड़ेकतर बेहच़ी।
“छि दिह ठीक माह तोंईया कि दिह मेच़िमी अरी अब्राहमो खानदानो शुह, दंङ शेताने सारे सालबे दिह बीमार लहसी तहरे, यहूदीतु अरामो ध्याड़ारिंङ दुह बीमारीऊ दोरच़ी ठीक शुहचे इलि?”
दुह भीड़ो बिचंङ इच्च़ा झांह ठ्रोह मेच़मी तोहई, अतिंङ सनी साल बेहच़ी शुहई बहेक्फिमी बीमारी तोहई। दोई बेदातु दोरच़ी इलाज लेहमी थल्जी एनोह भत्ते टंगा ढबाह खर्च ले च़रति पर दोबि छले फायदा माह शुई, बल्कि दोऊ बीमारी ऊई ला महसे बेहसा इलि।
दी गप्पो थल दुह मीह यीशु बि मंदिरो ल्वाड़िंङ दोई। यीशु ज़ि दोबि कुंई, “खंणु, कांह अईन शुहचे इलोन: यह्च़ा पाप थालोहू, झांह शुबी मेस कि झांह लेह रंङ साते कांह टोहकठे छा मोह्ड़े मुशकिल अपतो।”
छना कुचे ठेहराएसी टेमारिंङ परमेश्वरो स्वर्गदूतारे कुंडा रिंड तकसा ती बि तुरफी लहज़ातेर: तिऊ तुरफी लहज़ी थल अरीला तुई कुण्ड़ो अंद्रेग य्वाते दुह अईन शुहचे य्वाते चाहे दोऊ अंऊला बीमारी छरिंङ माह शुई।
यीशु ज़ि दुह दोर्तिंङ शुहबी रंङ साते दंङ दीह ञेंह कि दुह महस ध्याड़ा बे दी हलाता रिंङ तोह, दुह रुहक्ती, “छि कांह ठीक शुबी ततना?”
अपेहल यीशु एनोह चेला तंङ साते इबि लेहकी तोहई, दोई इच्च़ा मीह तंङरी, अरी जेहकपिमी बेहच़ी ए कांणे तोहई।
पर ञेंतिंङ पता माह कि छना खंड्रा; माह ञेंतिंङ दिह पता तोह कि दिऊ टिरारे अच़ि अल्ज़ातो; दिह एनोह थल्जी जुबाब रंड्रीमी जोगे तोह; दोई एनोह पाहठी ऐनाह ए कंबतो।”
लुस्त्रा शहरंङ इच्च़ा मीह तोहई, अंऊ जेह्पीमि बे लट्टे तोहई। दोऊ झांह ठ्रोह हालात ज़ेक्पिमी मुक्का बे तोहई दिऊ थल्जी दुह अपेहल ला जोहसी माह तोहई।
दोर्तिंङ मीहरे इच्च़ा मीहबी हपि लेहकी तोईरे अरी जेह्कपिमी बेहच़ी लट्टे तोहई, अतिंङ दोरे हर ध्याड़ा यहुदी मंदिरो ल्वाड़ी ओ दुह पेतंङ ओ कछंङ केहच़ी च़रतिर अतिंङ “सलटे” पेतंङ ला कुट्री दुह यहुदी मन्दिरो ल्वाड़ी अंजा इलज़ा दोतु दोरच़ी भीख पेट्रोतो।
छना कुचे अंऊ मीह चमत्कार रंङ साते अईन शुहते दुह निज़ह साल बे महस उम्रो तोहई।
दोर्तिंङ दोबि एनियास मिन्दु नम्क्योंन ओ टेहची इच्च़ा मीह खोकसिरी, अंऊ रेह साल बेहच़ी टेहची एनोह बिस्तरो टोईच़ी तोहई।