13 छना कुचे अच़ि दया माह लहरी, दोऊ फेंसला दाह मेह शोतो; पर अरिला ऊईतु टोहकठे दया लोहतो, दंङ परमेश्वर ला दोऊ टोहकठे दया लोहतो अपेहल दोई न्याय लोहतो।
धन्य शुहरे दोरे, अरी दयावन्त तोतोर, छना कुचे परमेश्वरे दोतु टोईच़ी दया लोहतो।
अगर केहच़ी मीहतु गुनाह माफ माह लोहन, दंङ केहतु पिता परमेश्वरे ला केहतु गुनाह माफ माह लोहतो।
पर अब्राहमे कुहतो, हे योह, हिद लोहऊ कि केई केनोह ज़िन्दगीरिंङ रूठे चीज़ा रंङ साते आराम लहतन। दंङ दिह लाज़रे ला महसे दुख उठाके चरच़तो, दा हेंतेग दिह देर्तिंङ सुख शांतिरंङ साते तोह दंङ कांह टेहषीरिंङ तंड़पेक्पी लेहकी तोतन।
“दोष था लगाएतुंई; दंङ परमेश्वरे ला केहतु टोईच़ी दोष माह लगाएकपोतो। दोषी थाशुंई, ता परमेश्वरे ला केहतु फेंसला लोहतो। माफ लांही ता परमेश्वर ला केतिंङ माफ लोहतो।
पर अंऊ ज्ञान परमेश्वरो दोरच़ी अपा दुह मुण्डारिंङ ता पवित्र शवाह, दंङ मिलनसार, नेकी ए रूठे स्वभाव, दया, दंङ रूठे कमरंङ साते पिंङषा दंङ ईमानदार ए कपट मेह शवाह।
खंई, अंऊ मज़दूरा ज़ि केहतु रिहऊ फसल वलज़ातेर, दोतु दुह मज़दूरी अंऊ केहच़ी धोखा रिंङ केनातु कछंङ तहसी तातंई, दोरे मज़दूर केहतु खिलाप परमेश्वरो तुईज़ी हाऊष रंड्री लेह्की तोतोर, दंङ फसल ट्रिकट्रा तु क्रपि सेनाओ प्रभु ज़ि थाक्शे चरच़तो।