1 झांह लेह हेंदिंङ अंऊ खबर खोकसते, दोऊ टोईच़ी रूठे रंङ ध्यान रंड्री जूंशी तोह। झांह शुहबी मेस कि हेनर सच्चाई ओ दोरच़ी भटकेगी योंई।
छि केहच़ी अयतालाह माह ञेंईया? केतिंङ छि दुह ङा हज़ार रोटी ओ हिद माह्दा, माह दिह कि केहच़ी अंयों टोकरी उठाकतेंई?
छि केहच़ी टीरा शुहचे ला केहच़ी माह खंड्रातंई, छि केहच़ी रेहट्रा शुहचे ला माह रेड्रातंई आ? छि केतिंङ हिद मद आ?
अंऊ बैएजा रुठे ज़मीनारिंङ दचाते, दुह महसे फलेक्ति। दिऊ मतलब दिह शुह कि रेह मीहच़ी परमेश्वरो बचन रुठे रंङ साते रेड्रा दोऊ टोहकठे जोज़ी दंङ विशवासारिंङ बड़ेक्पातोर।
“छिला गेह कुट्री लेहकी तोतोग दुह ध्यानारंङ साते रेड्रुंई दंङ हिद तांहई: गेह मीहू योह बि मीहतु गुहड़रिंङ चुम्ज़ी लोहर।”
दिह गप्पारे रेड्रा दोच़ी यीशु बि सच़िमी थल्जी रघ उठाएतिर, पर यीशु ट्रेपा यहुदी मंदिरंङ च़ि हुंच़ा इलि।
पर केरे दू हिम्मतो उपदेश पेहषा इलजी तोतोंई, अंऊ परमेश्वरे केतिंङ एनोह योह चेहके ते रंदे, “हे गिऊ योह, अपेहल प्रभु ज़ि केतिंङ दि एहसास दिलाएच़ा कि केहच़ी गलत लाहतंई, दंङ अपेहल दोई केतिंङ रैहच़तो ता केहच़ी हिम्मत छोड़ेक्तुंई था।
झांह लेह गेह दुह गप्पा तिंङ हेंतेग चेहच़िमी दोरच़ी महस मेहनत लहज़ातग, ताकि गेह सिमी थल केरे भत्ते टेम दोतिंङ हिद लेह तरपोंई।
हे गिऊ प्यारे साथी विशवासी रे, एंतेग गेह केतिंङ दि दूसरी पत्री चेहच़ातग, गेह केतिंङ दि झुल्ला पत्री दिऊ थल्जी च़ेहसी तातग कि ताकि अंऊ गप्पारे केहच़ी तुहई बेहच़ी ञेंच़ातंई कि, दोतु पाहठी केतिंङ हिद दिलाएच़िमी दोरच़ी गेह केहतु सेहमरिंङ शुद्ध विचार पैदा लेह तरपोग।