5 अगर अच़िया दुख रांहषी तोह, दंङ दोई गिह्बी मशत, बल्कि एनाबि दुख रांहषी ततो, हालांकि हेंदिंङ दि गप्पा बि खास लहज़ी माह जूंस।
दंङ खांई दुह इलाका ज़ि इच्च़ा कनानी मेच़िमी हुंच़िरी, दंङ हाऊष रेह कुट्री लेहती; “हे प्रभु दाऊदो योह, गिऊ टोईच़ी दाह लोहऊ गिऊ मिओबि मांजी आत्मा महसे तंग लह्जी लेहकी तोह।”
हे गिऊ प्यारे साथी विशवासी रे, गेह केतंङ साते बिनती लहज़ातोग, केरे केनातिंङ कानूनो दोरच़ी आज़ाद लंहि छना गेह लहसी तातग, छना कुचे गेह कानूनो दोरच़ी ध्वांए आज़ाद शुहचे इलोग छना केरे शुचि तोतोंई। केहच़ी गिऊ रूठे देखभाल लहज़ातंई।
पर गेह परमेश्वरो टोहकठे भरोसा लहज़ातोग कि दोई केतिंङ ऊई मीहतु हप्सी शिक्षा ओ टोईच़ी विशवास लहज़िमी दोरच़ी बचाके च़रपोतो। बल्कि केरे गिऊ शिक्षाओ भाषे लोहनि। छना कुचे अंऊ केहतु थल्जी परेशानी पैदा लहज़ा दू अरिला छारिंङ माह शोतो, परमेश्वरो दोरच़ी सज़ा खोकपोतो।