20 गेह दोतु बिचंङ ज़ि हुमिनयुस ए सिकंदर मिन्दु गंङमी बि कलीसिया ओ दोरच़ी धकते हुंज़े चरच़ातग, दंङ दोतिंङ शेतानो शाक्ति ऊ हवाले लेह चरच़ातग ताकि दोरे सिखेपोर कि परमेश्वरो बुराई लेह माह जूंस।
अगर दोई दोतु लाह मरेड्रीरी ताह कलीसियाओ मीहतु हखा कुड़ु अगर दोई कलीसियाओ लाह मरेड्रीरी ता दोरंङ साते ध्वांए व्यावार लांई छना केहच़ी ऊई जाति ए चुंगी लेहपच़ा दोतंङ साते लोहन।
पर अपेहल यहुदी ज़ि भीड़ खंईरे दंङ दोरे महसे रोषेक्सा इलिर। दोरे दोऊ गप्पा ओ बुराई लहज़ी लेहतिर कि पोलुस छि कुट्री लेहकी तोह दंङ दोरंङ साते कुवाद लहज़ी लेहतिर।
दोहपल भीड़ो बिचंङ ज़ि रेह मीहच़ी सिकंदरा बि, अतिंङ यहुदी ज़ि खड़े लहते भीड़ो दोरच़ी तुंखा लेह च़रतिर। दंङ सिकंदर चुपे बंङज़िमी थल्जी मीहतु तुईज़ी एनोह बचाबो थल्जी एनोह गप्पा कुट्रीमी कोशिश लहरी कि छि शुहबी लेहकी तोहई।
अगर प्रभु हेंदिंङ झांह ठ्रोह सज़ा रंड्रा, ता दोई हेनर सुधारेच़ा, ताकि न्यायो ध्याड़ा रिंङ हेनर संसारो ऊई मीहतंङ साते सज़ा ओ भागीदार माह शोंई।
दंङ तेयार बंङज़ातंई कि अपेहल केरे भत्ते पाहठी मसीहू आज्ञाकारी शुहचे योंई, दंङ तोग हर इच्च़ा पाहठी आज्ञा माह मनेक्च़िमी दू मीहबी सज़ा रांई।
झांह लेह गेह केतिंङ दि गप्पा चेहच़ातग, दिबे तुहई कि गेह केहतु कछंङ अपोग ताकि गिह्बी केतिंङ सज़ा रें घेंङौ अधिकारो इस्तेमाल लहज़िमी ज़रूरत माह पढ़ेक्पोतो अंऊ प्रभु ज़ि गिह्बी रांहषी ततो। छना कुचे गेह केहतु अधिकारो इस्तेमाल केहतु विशवास पक्का लहज़िमी थल्जी लहज़ातग माह कि नाश शुहबिमी थल्जी।
दोरंङ साते झांह ठ्रोह व्यवहार थालंही कि दुह केहतु बैरी शुह। पर इच्च़ा विशवासी न्वा चेहके दुह समझाएक्तुंई।
छना कुचे रें जवान रंणी तुहई ए परमेश्वरो दोरच़ी शत्ह शुहचे इलजी तोतोर दंङ दोऊ वहज़ा ज़ि शेतानो थले शुहचे इलजी तोतोर।
अंऊ गप्पा गेह कनिंङ सिखाएकातग दुह केनोह मीहतिंङ पेहषी थारोंऊ दंङ परमेश्वराबि इच्च़ा गवाहो रूपारिंङ तहच़ि, कनिंङ दोतिंङ खबरदार लेह जूंशी तोह कि दोरे शब्दो अर्थो थल्जी बहस थाह लोहवा लंहि, झांह ठ्रोह बहस अतु ला मदत माह लहज़ी पर दोतिंङ ऊई ला नुकसान लेह अंऊ दोच़ी दुह रेड्रातोर।
दंङ झांह ठ्रोह गप्पा सुहषी घाहो ठ्रोह फेलेकी इबि, दंङ मीहतु विशवास नाश लेह केट्री अंऊ दितिंङ रेड्रातोर। हुमिनयुस ए फिलेतुस दोतु बिचंङ ज़ि ए तोतोर,
छना कुचे रें मतलबी, शेखीमार, घमण्डी, ऊईतु निन्दा लहज़ा, याह बाह ओ गप्पा माह मनेक्च़ा, धन्यवाद माह लहज़ा ए अपवित्र,
पर केरे दू हिम्मतो उपदेश पेहषा इलजी तोतोंई, अंऊ परमेश्वरे केतिंङ एनोह योह चेहके ते रंदे, “हे गिऊ योह, अपेहल प्रभु ज़ि केतिंङ दि एहसास दिलाएच़ा कि केहच़ी गलत लाहतंई, दंङ अपेहल दोई केतिंङ रैहच़तो ता केहच़ी हिम्मत छोड़ेक्तुंई था।
गेह अई इच्च़ा घ्वंण बि समुंद्रो दोरच़ी हुंज़ी खंईगा, अतु साह डे ए निह्ज पुन्ज़ा तोईरे। दंङ दोऊ हर डे रिंङ परमेश्वरो मिन च़ेहसी तोहई अतु इस्तेमाल लहज़िमी दोबि छल्ले अधिकार माह तोहई।
गेह दुह मीहतिंङ रैहच़तो दंङ दोतिंङ अनुशासित लहज़ातग, अतंङ साते गेह दाह लहज़ातग। झांह लेह सही कम लहज़िमी थल्जी जोशिला शुहचे बंङज़ेंई, दंङ गुनगुना शुहबी रंङ पश्चाताप लंहि।