17 अगर हेंदु थल्जी परमेश्वरो दिए हिटी तोह, दंङ केनातु रूठे कमो दोरच़ी दुख खोकच़ातंई दंङ दुह दुख खोकसी रूठे तोह, दि हेंदु मदम कमो दोरच़ी दुख उठाएच़िमी बे महसे गुना रूठे तोह।
दंङ दुह फोआ तुंखा मोदो भारे शुई, दंङ दिह प्रार्थना लहज़ी लेहती, “हे गिऊ बाह अगर शुहबी तरपा ताह दिह कटोरा गिऊ दोरच़ी टलेके इला तांला गेह छना जुंज़ातेग ध्वांए मा शुह, दंङ केई छी जुंज़ातन ध्वांए ए शुह।”
दंङ दोई अई फेरा इलजे दिह प्रार्थना लहच़ी लेहती, “हे गिऊ बाह अगर दिह गिऊ तुंङे मेह मटेलेकसा ताह दंङ कांह इच्च़ा पूरी शुहचे जूंस।”
अपेहल ञेंरे समझेगी इलेंई कि दोई एनोह फेंसला माह बदलेपोतो, दंङ ञेंहच़ी दि कुट्रिमी बंद लेह च़रतिन दंङ ञेंहच़ी कुईनि कि, “प्रभु ऊ हिटी पूरे शुहबी जूंस।”
केतिंङ दि भत्ते चीज़ा तु थल्जी खुश शुहबी लेह्पोतो, चाहे हेंतेग थोड़े टेमो थल्जी शत्ह-शत्ह पाहठी परेशानी केतिंङ दुखी लहज़ा।
परमेश्वरे जुंज़ा कि केहच़ी केनातु रूठे कम दोरच़ी केहतु पाहठी गलत दोष लगाएच़ा मुर्ख मीहतु आह बन्द लेह तरपोंई अंऊ परमेश्वरा बि माह ञेंहच़ातोर।
पर अगर केतिंङ गलत शुहबिमी थल्जी घाह केहओर ता, दंङ सज़ा खोकच़िमी मेह धीरज़ तहच़ि रंङ साते केहतु षटणा लहज़िमी छल्ले वहज़ा माह। पर अगर भलाई लहज़ी रंङ साते केरे दुख सहन लहज़ातंई दंङ धीरज़ तहज़ातंई, दोहपल परमेश्वर खुश शवाह।
पर अगर हेले भलाई लहज़िमी रंङ साते केरे दुख सहन ला लहज़ातंई, दंङ परमेश्वर केतिंङ आशीष रमतो। ध्वांए लंहि छना यशायाह भविष्यवक्ता ज़ि च़ेहसी तहरे: “दू मीहतंङ साते थाबेईनि, अंऊ केतिंङ बेई लहज़ातोर दंङ दि गप्पो चिंद थालंही कि मीहरे छि कुट्री तरपोर।”
केहतु बिचंङ अरिला मीह हत्यारा या चोर, या कुकर्मी शुहबिमी, या पराया कमरिंङ गुह्ट्र केट्रिमी थल्जी दुख माह खोकपोतो।
झांह लेह, अंऊ मीहरे ध्वांए ठ्रोह दुख सहन लहज़ातोर छना परमेश्वरे जुंज़ा, दोतिंङ परमेश्वरो टोईच़ी विशवास लहज़ी जारी तहच़ि जूंशी तोह। परमेश्वरे हमेशा दू ए लहज़ी अंऊ दू लहज़िमी दोई वाईदा लहसी ततो दिऊ थल्जी अंऊ रूठे तोह दू लहज़ी जारी तंही।