17 भत्ते तु आदर लंहि केनातु भत्ते साथी विशवासी तंङ साते दाह तंही, परमेश्वरा रंङ साते बेईनि, रज्ज़ा ओ आदर लंहि।
दोच़ी यीशुबि कुह्तोर, “महाराजा” दंङ दोई दोतिंङ कुहतो, “अंऊ महाराजा शुह दुह महाराजा बि, दंङ अंऊ परमेश्वरो शुह दुह परमेश्वरा बि रोंऊ।”
अगर केहच़ी इदिऊ अई दिरंङ साते दाह लोहनी, ता हर इच्च़ा ज़ि ञेंह केयोर कि केहरे गिऊ चेलारे शुई।”
इच्च़ा टबरातु ठ्रोह इदि-अई दिरंङ साते दाह लोहवा लंहि, हर इच्च़ा मीहबी केनाबे बढ़कर ञेंहनि।
झांह लेह भत्ते तु थल्जी केनोह ज़िम्मेवारी पूरा लोह। अतिंङ कर रंड्री जूंशी तोह, दोबि कर रोंऊ। अतिंङ चुंगी रंड्री जूंस, दोबि चुंगी रोंऊ। भत्ते अधिकारी तिंङ पूरा रांई।
हे गिऊ प्यारे साथी विशवासी रे, अपेहल परमेश्वरे हेंदंङ साते वाईदा लोहतो, दंङ अतंई हेनर फुक ए सेहमो भत्ते पाहठी बुराई दोरच़ी हेंदिंङ शत्ह तोहनि, दंङ परमेश्वरो बेह्द चेहके हेंदिंङ भत्ते रिति रंङ पवित्र जीवन श्रींङमी कोशिश लंहि।
मसीहू थल्जी श्रदा ए भक्ति तहज़िमी वहज़ा, केरे इदि-अई दिऊ अधीन बंङज़ुंई।
केनातु फायदा ए हप्सी घमण्डो थल्जी छल्ले थालंही, पर दीनता रंङ साते इच्च़ा इदि-इदि बि केनाह बे रूठे समझेक्तेंई।
अंयों विशवासी मीहरे गुलाम तोतोर, दोतिंङ भत्ते तरफे एनातु-एनातु मालिको आदर लेह जूंशी तोह, ताकि ऊई मीहरे परमेश्वरो ए हेंदु शिक्षा ओ अपमान लेह माह जूंस।
केनातु बिचंङ रिंङ-न्वारे तु दाह लोहवा लंहि।
छना कुचे हेले ओ भाषे लहज़िमी रंङ साते केतिंङ पापो दोरच़ी शुद्ध लेह चरच़ातंई, हेंतेग केतिंङ केनातु साथी विशवासी तंङ निष्कपट दाह लेह जूंशी तोह। इदि-अई दिरंङ साते महसे ए भत्ते सेहमे दाह लेह जारी तंही।
हेंदिंङ दू भत्ते शासन लहज़ाड़ा तु अधीन बंङज़ी जूंशी तोह अतिंङ मीहतु दोरच़ी नियुक्त लहसी तोह, छना कुचे दि प्रभु हिटी तोह। रज्ज़ा ओ अधीन बंङज़ुंई, अंऊ भत्ते तु टोईच़ी शासन लहज़ा।
झांह लेह केरे जवान तिंङ सेंहणा मीहतु हुकुमो भाषे लहज़ी जूंशी तोह। केरे भत्ते तिंङ नम्रता रंङ साते इदि-अई दिऊ मदत लहज़ी जूंशी तोह। छना कुचे पवित्र शास्त्रा रिंङ च़ेहसी तोह, “परमेश्वरे घमण्डी तु विरोध लहज़ी, पर दीन दोतु टोईच़ी मोह्ड़े दाह लहज़ा।”