5 तब धरमगुरुसिमेसे एकझन हमरा कहैल्कै, “नैकान। देख्, ऊ यहूदा कुलके शेर छै, ऊ दाऊद राजाके वंश छै जे शैतानपर विजय पैल्कै छे आर उहे ही यी किताबके सातटा मोहरसिके तोडैके आर एकरा खोलैके योग्य छै।”
मगर ओकरसिके महर घुमिके येशू कहैल्कै, “हे यरूशलेम सहरके बेटीसब, हमर लिए नैकान, मगर आपन आर आपन बेटा-बेटीसिके संगे जे कुछु हुएवाला छै ओकर लिए कान।
ऊ मोसामातके देखिके प्रभुके दया लाग्लै, आर ओकरा कहैल्कै, “तुहें नैकान।”
ओत्ते जमा भेल सभे आदमीसब लडकी मरैके कारणसे जोर-जोरसे कानन-बाजन कर्ते रहै। येशू ओकरासिके कहैल्कै, “लडकी नैमर्लै छे, खाली सुत्ल छै। सेल्याके तोरासिके एरंके कानन-बाजन करैके जरुरत नैछै।”
ऊसब मरियमके पुछल्कै, “हे बहिन, तुहें कहिने कानैछैं?” ऊ जबाब देल्कै, “ऊसब हमर प्रभुके शरीरके उठ्याके ल्यागेलै छे, आर ओकरा कते राखल्कै छे से हमे नैजानैछियै।”
यी खुश-खबरी परमेश्वरके बेटाके विषयमे छै, आपनसिके प्रभु ख्रीष्ट। ऊ आदमी बनिके दाऊद राजाके वंशमे जनम लेल्कै।
फेर, परमेश्वरके वक्ता यशैया धरमशास्त्रमे लिखल्कै छे, “यिशैके वंशसे एकझन ऐतै, ऊ गैर-यहूदी आदमीसिके उप्परमे शासन कर्तै, ओकरापर गैर-यहूदीसब आशा राख्तै कि ऊ ओकरासिके बचैतै।”
सभेको जानैछै कि आपनसिके प्रभु येशू यहूदा कुलके सन्तान छै आर मूसा यहूदा कुलके कोनो भी सन्तानके पुजारी बनैके विषयमे कुछु नैबतैल्कै छे आर नैते यहूदा कुलके कोनो भी सन्तान कहियो पुजारी बन्लै रहे।
परमेश्वर येशू ख्रीष्टके उटा गुप्त बातसब बतैल्कै जे बात बहुते जल्दी पुरा हैतै, ताकी ऊ उटा बातसब आपन सेवकसिके समनामे प्रकट करे सकै। तब येशू आपन सेवक हमे, यूहन्नाके यी बातसब देखाबैके लिए आपन स्वर्गदूतके भेजल्कै।
हमे, येशू आपन स्वर्गदूतके तोरलगत मण्डलीसिके आदमीसिके यी बातसिके घोषणा करैके लिए भेज्लियै छे। हमे दाऊद राजाके वंशके छियै, हमे ही छियै, जे उटा ताराके जुगुर छियै जे सुरुज उगैके समयमे प्रकट हैछै।”
जे आदमीसब जित हासिल करैछै, ओकरा हमे आपन सिंहासनके बगलमे सिंहासनपर बैठैके अधिकार देबै। यी बिल्कुल हमर जुगुर ही हैतै, जे जित हासिल कैल्कै आर आपन पिताके बगलमे आसन प्राप्त कैल्कै छे।
उटा सिंहासनके चारो बगल चौबीसटा दोसर सिंहासनसब रहै आर मथामे सोनाके मकुटसब आर उजरा कपडासब लगैल चौबीसटा धरमगुरुसब उटा सिंहासनमे बैठ्ल रहै।
तब हमे बहुते जोर-जोरसे कान्लियै, कहिनेकी उटा किताबके खोलैके या ओकरामे जे लिख्ल रहै ओकरा पढैके योग्य कोय नैरहै।
फेर हमे देख्लियै कि बलि-भेंडा उटा सातटा मोहरसिमेसे एकटाके खोलल्कै, आर हमे चारोटा जिन्दा प्राणीसिमेसे एकटाके बोलैते सुन्लियै। ओकर आवाज बडका गडगडाहटके जुगुर रहै। ऊ कहैल्कै, “आब जो, आगु बढ।”
तकरबाद धरमगुरुसिमेसे एकझन हमरा पुछल्कै, “यी उजरा कपडा लगाबेवालासब के छै आर कतेसे ऐलै छे?”