Di wê navberê de yekî ji eşîra Binyamîn mirovekî xerab bû, navê wî Şevayê kurê Bikrî bû. Ew bi awayekî rasthatinî li Gîlgalê bû. Şeva li boriyê xist û got: “Ne para me li ba Dawid heye, Ne jî mîrasa me li ba kurê Yêşa! Ya gelê Îsraêl, bila herkes vegere konê xwe!”
Gava wî behsa Êlîşa dikir bê çawa miriyekî rakiriye ser piyan, jinika ku kurê wê ji mirinê hişyar kiribû, ji bo mal û zeviyê xwe, lava ji padîşah kir. Gêhazî got: “Xweyê min padîşah, jina ku min behs dikir ev e. Kurikê li ba wê jî, ew kurik e ku Êlîşa ji mirinê rakiribû.”
Rojekê Rûta Moavî ji Naomiyê re got: “Destûr bide min ez herim zeviyê, li pey zilamekî xêrxwaz efareya simbilan bikim.” Naomî jê re got: “Here keça min.”