Di dawiya şêst û du heft deman de, kesê kifşkirî wê bê kuştin û wê piştgirên wî tunebin. Gelê serekê nûhatî, wê bajêr û Pîrozgehê wêran bike. Wê dawiyeke wekî tofanê pêk were û wê şer jî heta dawiyê bidome. Biryara wêrankirinê jî hatiye dayîn.
Wê Harûn herdu destên xwe deyne ser serê nêriyê sax û li hemû neheqî, serhildan û gunehên gelê Îsraêl mikur bê. Bi vî awayî wê van bide ser serê nêrî û bi zilamekî ku ji bo vî karî hatiye tayînkirin, nêrî berde çolê.
“Wê Lêwiyî destê xwe deynin ser serê conegayan û ji bo ku di ber Lêwiyiyan de bibe kefaret, wê yekî wekî pêşkêşiya paqijiyê, yê din wekî qurbana şewitandinê pêşkêşî Xudan bikin.
Mesîh jî bi carekê ji bo gunehan cefa kişand, da ku me bigihîne Xwedê. Yê rast ji bo yên nerast mir. Ew di bedenê de hat kuştin, lê ji aliyê Ruh ve hat vejandin.