Piştî ku emir û fermana padîşah belav bû, gelek keçik anîn Qesra Sûsayê û kirin bin berpirsiyariya Hêgay. Esterê jî anîbûn qesra padîşah û spartibûn Hêgayê berpirsiyarê haremê.
Qasid bi fermana padîşah re bi lez dan rê. Ferman li qesra Sûsayê hat derxistin. Padîşah û Haman rûniştin, bi hev re vedixwarin, lê bajarê Sûsayê şaş û metel mabû.
Mordexay bi cil û bergê padîşahiyê ku ji rengên spî û şînê tarî pêk hatiye, di serî de taceke mezin a zêrîn, bi xiftaneke tenik ê ji kitanê binevşî ji ba padîşah derket. Dengê şahî û kêfxweşiyê ji bajarê Sûsayê bilind bû.
Ji min re dîtiniyeke dijwar hat eşkerekirin. Yê bêbext bêbextî dikir, Yê xerabkar xera dikir. Ya Elam, rabe! Ya Medya, dor lê bipêçe! Ezê dawiya hemû nalînên wê bînim.
Xudan got: “Guh bidin gotina min: “Heke di nav we de pêxemberek hebe, Ez Xudan, ezê di dîtiniyekê de xwe pê bidim zanîn. Ezê di xewnê de pê re bipeyivim.
Di dîtiniya ku min dît de hesp û siwarên wan bi vî awayî xuya dibûn: Zirxên wan hebûn ku bi rengê êgir, yaqûtê ezmanî û kewkurtê bûn. Serê hespên wan wek serê şêran bû. Ji devê wan agir, dûman û kewkurt derdiket.