22 Xwedayê min milyaketê xwe şand û devê şêran girt. Wan dest neda min, çimkî li pêş wî tu sûcê min nehat dîtin. Ezbenî, min li ber te jî tu xerabî nekiriye.”
Di tevahiya tengasiya wan de ew aciz bû. Milyaketê ku ji hizûra wî hat ew rizgar kirin. Erê, Xudan bi hezkirin û rehma xwe ew rizgar kirin, Ew hildan û di hemû rojên borî de ew hilgirtin.
Li ser vê yekê Nebûxadnessar got: “Pesin ji Xwedayê Şadrak, Mêşak û Eved-Nego re! Wî milyaketê xwe şand û xulamên xwe yên ku pê ewle ne rizgar kir. Ew li dijî emrê min rabûn û canê xwe avêt xeterê ku ji Xwedayê xwe pê ve xulamiya îlahekî nekin û neperizin.
Gava nêzîkî çalê bû ku Daniyêl jî tê de bû, bi dengekî bi keser gazî kir û got: “Daniyêlo! Xulamê Xwedayê Jîndar! Xwedayê te yê ku tu herdem jê re dua dikî, gelo karibû te ji şêran rizgar bike?”
Padîşah gelek şa bû û emir kir ku Daniyêl ji çala şêran derînin. Daniyêl ji çalê derxistin, tu birînek di canê wî de tunebû. Çimkî wî xwe spartibû Xwedayê xwe.
Li ser vê yekê wezîr û setrab, ji bo di karên welêt de giliyê wî bikin, li fersendê geriyan. Lê wan ne fersenda gilîkirinê û ne jî sûcekî wî dîtin. Çimkî ew dilsoz bû, ne şaşîtiya wî û ne jî sûcê wî hebû.
Em wezîr, qeymeqam, setrab, şêwirmend û walî, ji bo ku padîşah qanûnekê derxe, me hemûyan li hev kir. Ya padîşah, kî di nav sî rojan de, ji te pê ve ji mirovekî yan ji îlahekî re dua bike, bila wî bavêjin çala şêran.
Hingê Petrûs hat ser hişê xwe û got: «Niha bi rastî ez dizanim ku Xudan milyaketê xwe şand û ez ji destê Hêrodês û ji hemû ya ku Cihûyan guman dikir, rizgar kirim.»
Pesindana me ev e: Wijdana me şahidiyê dike ku em bi sadebûnî û dilpakiya ku ji Xwedê tê, di dinyayê de û hê bêtir li ber we rêve çûn. Ev jî ne bi şehrezayiya mirovî, lê bi kerema Xwedê bû.
Dawid lê zêde kir: “Xudanê ku ez ji lepên şêr û hirçan rizgar kirime, wê min ji destê vî yê Filîstî jî rizgar bike.” Şawûl ji Dawid re got: “De here, bila Xudan bi te re be.”