Haman qîma xwe tenê bi kuştina Mordexay neanî. Ji ber ku behsa gelê Mordexay jî jê re kiribûn, wî xwest ku tevahiya gelê Mordexay, ango hemû Cihûyên li seranserê padîşahiya Ahaşwêroş tune bike.
Divê ev xort bêqisûr û lihevhatî bin, di her mijarê de zana û şehreza bin, guhê wan li ser hînbûnê be. Wê di qesrê de xizmet bikin û ziman û nivîsandina Kildanî hîn bibin.
Wan bersiva padîşah da û got: “Kesê ku bikaribe vê daxwaza padîşah pêk bîne li dinyayê tuneye. Tu padîşah, tu efendî yan serwerekî ji sêrbaz, ji falbaz an ji stêrnasekî tiştekî wiha nexwestiye.
Loma gava dengê boriyê, neyê, lîrê, qanûnê, çengê û dengê her cure amûrên muzîkê bihîst, hemû gel, milet û ziman deverû diçûn erdê û diperizîn peykerê ku Nebûxadnessar çêkiriye.
Li ser vê yekê wezîr û setrab, ji bo di karên welêt de giliyê wî bikin, li fersendê geriyan. Lê wan ne fersenda gilîkirinê û ne jî sûcekî wî dîtin. Çimkî ew dilsoz bû, ne şaşîtiya wî û ne jî sûcê wî hebû.