Ji ber ya ku wê were serê wan, wê hemû sirgûniyên gelê Cihûda yên li Babîlê vê naletê bêjin: ‘Bila Xudan te bike wekî Ahav û Sîdqiyayê ku Padîşahê Babîlê ew di nav êgir de pijandin.’
Setrab, qeymeqam, walî û şêwirmendên padîşah ên ku li wê derê civiyabûn ev zilam dîtin. Tu bandora êgir li ser bedenên wan nebûbû, porê serê wan neşewitîbû, kincên wan neguherîbûn û bêhna bîsoyê ji wan nedihat.