Padîşah şêwirî û du golikên zêrîn çêkirin û ji gel re got: “Çûyîna Orşelîmê ji bo we zêde ye. Ya gelê Îsraêl, va ye ev in îlahên we yên ku hûn ji welatê Misrê deranîn!”
Wî çaxî hûnê pûtên xwe yên bi zîvê kiraskirî Û pûtên xwe yên bi zêr rijandî Qirêj û mirdar bikin. Hûnê wan wekî tiştekî pîs bavêjin Û ji wan re bêjin: ‘Biqeşitin!’
Kesên ku zêr ji kîsikê vala dikin Û zîv di mêzînê de dikişînin, Bi destmiza xwe zêrker digirin. Ew jî, ji vê îlahekî çêdike, Deverû diçin erdê û diperizinê!
Padîşah Daniyêl danî ser meqamê bilind û gelek diyariyên mezin dan wî. Wî ew li ser hemû herêmên Babîlê kir serwer û li ser hemû şehrezayên wê kir qeymeqam.
Te li hember Rebê Ezmanan xwe mezin kir. Firaxên Perestgeha wî anîn ba te, te û giregirên te, jin û cariyeyên te, we bi wan şerab vexwar. We pesnê îlahên zîvîn, zêrîn, tûncîn, kevirîn, darîn û ji hesin da û we rûmet neda Xwedê. Xwedayê ku hilma te di destê wî de ye û bi hemû riyên te dizane.
Wan padîşah danîn, lê ji min nepirsîn; Serek ji xwe re kifş kirin, Lê haya min ji wan tunebû. Wan ji zêr û zîvên xwe ji xwe re pût çêkirin, Loma wê helak bibin.
Wey li wî ku ji pûtê darîn re dibêje: ‘Hişyar bibe!’ Ji kevirê lal re dibêje: ‘Rabe ser xwe!’ Ma pût rê nîşan dide? Va ye, bi zêr û zîv hatiye pêçan, Lê di navê de hilma jiyanê tuneye.
Hûn dibînin û dibihîzin ku ne tenê li Efesê, hema bêje li tevahiya herêma Asyayê, ev Pawlosê ha dibêje: ‹Yên ku bi destan hatine çêkirin ne xwedê ne› û wî baweriya gelek mirovan aniye û ji rê derxistine.
Hûnê pûtên îlahên wan bişewitînin. Hûnê çav bernedin zêr û zîvên ser wan û ji bo xwe hilnedin. An na hûnê bikevin dafikê. Çimkî ev ji Xwedayê we Xudan re kirêt in.
Û ew mirovên ku bi şûn de mabûn û bi van belayan nehatibûn kuştin, ji wan pûtên ku bi destên xwe çêdikirin, tobe nekirin. Dev ji perizîna cin û wan pûtan bernedan, yên ku zêrîn, zîvîn, tûncîn, kevirîn û darîn in û nabînin, nabihîzin û rêve naçin.