Neviyê Şawûl Mefîboşet jî çû ku pêşwaziya padîşah bike. Ji roja ku padîşah çû û heta bi xêr û silamet vegeriya, lingê xwe, cilên xwe neşûştibû, rihê xwe nequsandibû.
Wî ji min re got: “Netirse Daniyêl! Ji roja ku te biryar da fêmdar bibî û xwe li ber Xwedê bitewînî vir ve, duaya te hat bihîstin. Loma ji ber gotinên te ez hatim.
Loma ji ber ku hûn belengazan di bin lingan de diperçiqînin Û bi zorê genim ji wan distînin, Hûnê li xaniyên ku we ji kevirên necirandî ava kirin, rûnenin Û şeraba rezên xweşik ên ku we danîne venexwin.