Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




Daniyêl 10:16 - Kurmanji Încîl

16 Piştre, yekî ku dişibiya kurê mirovan dest da lêvên min. Min devê xwe vekir, ez peyivîm û min ji yê li ber min disekine re got: “Ezbenî, bi vê dîtiniyê re diêşim û nikarim xwe bidim hev.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




Daniyêl 10:16
29 Iomraidhean Croise  

Lê Mûsa ji Xudan lava kir û got: “Ezbenî ya Reb! Ne duh, ne pêr û ne jî, ji dema tu ji xulamê xwe re dibêjî heta niha, ez ne zilamê peyivînê me. Zimanê min giran e.”


Mûsa got: “Ezbenî, ya Reb! Ji kerema xwe yekî din di şûna min de bişîne!”


Çimkî di şehrezayiya zêde de kedera zêde heye û yê ku zanîna xwe zêde dike, derdê xwe bêtir dike.


Wî ew bi devê min ve danî û got: “Va ye, ev agir li lêvên te ket. Loma sûcê te hat rakirin û gunehê te hat bexişandin.”


Xudan destê xwe dirêj kir, li devê min da û got: “Va ye, min peyvên xwe kirine devê te.


Min bihîst, lê min fêm nekir, loma min got: “Ezbenî, wê kengê dawiya vê yekê bê?”


Daniyêlê ku navekî wî yê din jî Bêlteşassar e, demekê şaş ma û fikrên wî ew tirsandin. Li ser vê yekê padîşah got: “Ya Bêlteşassar, bila xewn û şiroveya wê te netirsîne.” Bêlteşassar bersiv da û got: “Ezbenî, xwezî kesên ji te nefret dikin, ev xewn bidîtana û şiroveya wê jî bihata serê dijminên te.


“Daniyêlo, ruhê min bi xemgîniyê lerizî û dîtiniyên ku min dîtine ez tirsandim.


“Dawiya kar heta vê derê ye. Herçî ez Daniyêl im, fikrên min ez gelekî tirsandim û rûyê min çilmisî. Lê min ev tişt di dilê xwe de veşart.”


Ez Daniyêl, çaxê min ev dîtinî dît, min xwest fêm bikim. Min dît ku yekî di şiklê mirovan de li pêş min sekiniye.


Cebraîl nêzîkî min bû. Ez ji tirsan ketim erdê. Wî ji min re got: “Ya kurê mirovan, bizanibe ku ev dîtinî ji bo dema dawiyê ye.”


Gava ew bi min re dipeyivî, ez deverû çûbûm erdê û ne li ser hişê xwe bûm. Wî destê xwe dirêjî min kir û ez rakirim ser piyan.


Ez Daniyêl ji halê xwe ketim û bi rojan nexweş mam. Paşê ez baş bûm û min karên padîşah berdewam kirin. Ji ber vê dîtiniyê ez şaş û metel mabûm. Lê min fêm nedikir.


Gava min dua dikir, kesê ku min berê di dîtiniya xwe de dîtibû, Cebraîl, di dema pêşkêşiya ber êvarê de bi lez firiya û hat ba min.


Di cih de dev û zimanê wî vebûn, peyivî û pesnê Xwedê da.


Çimkî ezê dev û ziman û şehrezayiyê bidim we, ku neyarên we nekarin li ber we bipeyivin an bisekinin.


Tûma lê vegerand û got: «Xudanê min û Xwedayê min!»


Wî got: “Ne yek im jî, ez fermandarê artêşa Xudan im. Nû hatim.” Yêşû deverû çû erdê, perizî û got: “Ezbenî, emrekî te li xulamê te heye?”


Di navenda çiradankan de min yek dît ku mîna Kurê Mirov bû, cilek heta bi lingan dirêj wergirtibû û kembereke zêrîn li singê wî girêdayî bû.


Manoah ji Xudan lava kir û got: “Reb ezbenî! Zilamê Xwedê yê ku te şand, bila dîsa were ba me û hînî me bike, ka emê ji bo zarokê çêbe çi bikin.”


Gîdyon got: “Ax ezbenî, heke Xudan bi me re ye, çima ev hemû tişt hatin serê me? Ka kerametên bav û kalên me ji me re digotin? Ma wan ji me re negot: ‘Xudan em ji Misrê deranîn?’ Lê Xudan niha dev ji me berda. Wî em dan destê Mîdyaniyan.”


Gîdyon got: “Ax ezbenî! Ez bi çi gelê Îsraêl rizgar bikim? Malbata min, li nav Minaşşeyiyan, malbata herî belengaz e û ez jî kurê herî biçûk ê bavê xwe me.”


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan