Rast e, ez padîşahekî kifşkirî me, lê îro bêhêz im. Kurên Serûyayê ji min hişktir û dijwartir in. Bila Xudan bersiva xeraban, li gorî xerabiya wan bide.”
Di padîşahiya Ahav de Hiyêlê Bêt-Êlî bajarê Erîhayê ji nû ve ava kir. Li gorî gotina Xudan ku bi riya Yêşûyê kurê Nûn gotibû, gava wî hîmê bajêr danî, kurê wî yê mezin Avîram û gava dergehên bajêr danî, kurê wî yê biçûk Segûv mir.
Wê Xudan heyfa xwîna ku wî rijandiye jê bistîne. Çimkî bêyî haya bavê min Dawid, wî fermandarê artêşa gelê Îsraêl Avnêrê kurê Nêr û fermandarê artêşa gelê Cihûda Emasayê kurê Yeter dabû ber şûran û ew kuştibûn. Herdu jî jê rastir û çêtir bûn.
Piştre Yêşû sond xwar û got: “Kesê ku vî bajarî, Erîhayê ji nû ve ava bike, naleta Xudan lê be. Wê bi mirina kurê xwe yê mezin hîmê bajêr deyne û bi kuştina kurê xwe yê biçûk dergehên bajêr daçikîne.”
Adonî-Bezeq got: “Heftê padîşahên ku tiliyên mezin ên dest û lingên wan hatine jêkirin, ji bermayiyên sifreya min dixwarin. Xwedê bergîdana kirinên min da.” Wan ew anî Orşelîmê û ew li wir mir.
Ev yek ji bo heyfa zordariya heftê kurên Yerûbbaal û ji bo xwîna wan li ser Avîmelek û mêrên Şexemê were, çêbû. Çimkî wî birayên xwe kuştin û van mêran, ji bo kuştina wan destê wî hêzdar kir.