12 Di vê navberê de Mîdyanî, Emalêqî û gelên din ên rojhilat wekî refê kuliyan li deştê belav bûbûn. Bi qasî sêlaka ber deryayê, deveyên wan nedihatin hejmartin.
Îsraêlî jî berhev bûn û tevdîra şer kirin. Wan xwarina xwe amade kir û ber bi wan ve çûn. Îsraêliyan wekî du keriyên biçûk ên bizinan xuya dikirin. Lê welat ji Aramiyan tije bûbû.
Gava Gîdyon hat, zilamekî ji hevalê xwe re behsa xewna xwe dikir. Wî digot: “Min di xewna xwe de didît ku nanekî ceh gêr dibû û dihat nav artêşgeha Mîdyaniyan. Ew digihîşt ber kon, lê dixist û diket xwarê. Kon ji hev diket û serobino dibû.”
Zevah û Salmunna bi artêşa wan a bi qasî panzdeh hezar zilaman re li Qarqorê diman. Tevahiya wan saxmayiyên artêşên gelên rojhilat bûn. Sed û bîst hezar zilamên çekdar ketibûn.
Filîstî kom bû ku li dijî gelê Îsraêl şer bikin. Sê hezar erebeyên şer, şeş hezar leşkerên siwarî û bi qasî sêlaka ber deryayê, xweyî artêşeke qelebalix bûn. Çûn li rojhilatê Bêtawenê, li Mîkmasê artêşgehek danîn.