14 Ew ji welatê Efrayîm, ji koka Emalêq hatin, Eşîra Binyamîn pê re li pey te hat. Fermandar ji Maxîrê, Serdarên bigopal ji Zevûlonê daketin.
Çaxê Îsraêl li wê herêmê dima, Rûbên çû û bi Bîlhaya cariyeya bavê xwe re raza. Dema Îsraêl ev bihîst, gelekî hêrs bû. Duwanzdeh kurên Aqûb hebûn.
Kurên ji Lêayê: Rûbênê nixuriyê Aqûb, Şimûn, Lêwî, Cihûda, Îssexar û Zevûlon.
Kurên ji Rahêlê: Ûsiv û Binyamîn.
Padîşahê wan Benyamînê biçûk, Bi zilamên xwe re serokên Cihûdayê, Serokên Zebûlûn, serokên Naftalî li wir in!
“Li Gîvayê li boriyê, Li Ramayê li zirneyê bixin! Banga şer li Bêtawenê bikin, Binyamînîno! Dijmin li pey we ye!
Gava Evdonê kurê Hillêlê Pîretonî mir, li herêma çiyayî ya Emalêqiyan, li Pîretona welatê Efrayîm hat veşartin.
Eglon, Emmonî û Emalêqiyan kişandin aliyê xwe. Wan êrîşî gelê Îsraêl kir, ew têk bir û Bajarê Xurmeyan desteser kir.
Çaxê hat, li herêma çiyayî ya Efrayîmê li boriyê xist. Gelê Îsraêl pê re ji herêma çiyayî daket, Êhûd jî da pêşiya wan.
Baraq eşîrên Neftelî û Zevûlon li Qedeşê civandin. Deh hezar kes li pey wî bûn. Debora jî pê re çû.
Debora ji Baraq re got: “De rabe! Roja ku Xudan Sîsera bide destê te, îro ye! Wê Xudan li pêş te here.” Li ser vê yekê Baraq bi deh hezar kesan re ji Çiyayê Tavorê daket.
Saxmayiyên biesil jî diçin, Gelê Xudan bi mêrxasan re hat ba min.