Gotina Padîşahê ku navê wî Xudanê Karîndar e, ev e: “Ez bi serê xwe kim, Çiyayê Tavorê di nav çiyayan de çawa be, Çiyayê Karmelê li kêleka deryayê çawa be, Êrîşkarekî ewqasî mezin tê.
“Ya kahinno, guh bidin vê yekê! Ya Mala Îsraêl, baş guhdarî bikin! Ya kesên li qesra padîşah bibihîzin! Çimkî ev hikim li ser we ye. Hûn li Mîspayê bûn dafik, Li Çiyayê Tavorê bûn toreke raxistî.
Ji wir, ew ber bi aliyê rojava ve ditewiya Aznot-Tavorê û digihîşt Hûqoqê. Sînorên wan li başûr heta sînorê Zevûloniyan, li rojava heta sînorê Aşêriyan û li rojhilat heta Çemê Şerîayê dirêj dibû.
Di vê navberê de Heverê Qênî ji Qêniyên din qetiyabû ku ji ziriyeta Hovavê xezûrê Mûsa bûn. Wî konê xwe li ber darmaziya Saenannîmê danîbû ku nêzîkî Qedeşê bû.
Rojekê Deborayê şand pey Baraqê kurê Avînoemê ji Qedeş-Nefteliyê û jê re got: “Xwedayê Îsraêl Xudan li te emir dike û dibêje: ‘Rabe, ji eşîrên Neftelî û Zevûlon deh hezar kesan hilde û here Çiyayê Tavorê.
Wî ji Zevah û Salmunna re got: “Zilamên ku we li Tavorê kuştin mirovên çawa bûn?” Wan got: “Tu çawa bî, ew jî wisa bûn. Dirûvê zarokên padîşahan bi her yekî ji wan diket.”