8 Hêrsa Xudan li dijî gelê Îsraêl rabû û wî ew da destê Kûşan-Rîşatayîmê Padîşahê Aram-Naharayîmê. Gelê Îsraêl heşt salan xulamiya Kûşan-Rîşatayîm kir.
Piştre xulam ji malxweyê xwe deh deve bar kirin. Çimkî her cureyê diyariyên hêja yê malxweyê wî di destê wî de bû. Ew çû bajarê Aram-Naharayîmê ku Nahor lê dima.
Xudan wiha dibêje: “Ka ew nivîsa jinberdanê? Ka yê ku min diya we pê berda? Min hûn firotin kîjan deyndarê xwe? Va ye hûn ji ber xerabiyên xwe hatin firotin, Ji ber serhildanên we diya we hat berdan.
Ezê bi hêrs berê xwe bidim we ku dijminên we, we têk bibin. Kesên ku ji we nefret dikin wê li ser serê we bibin serwer. Kesek li pey we nekeve jî hûnê birevin.
Wê Xudan nexwaze kesekî wiha bibexişîne. Wê hêrs û xîreta Xudan wekî dûyê li dijî wî bilind bibe û hemû naletên di vê nivîsê de hatiye nivîsandin bên serê wî. Wê Xudan navê wî ji ser rûyê erdê rake.
Li ser vê yekê hêrsa Xudan li dijî gelê Îsraêl rabû û wî ew dan destê talankarên wan. Wî ew firotin destê dijminên derdora wan ku nikaribûn li ber dijminên xwe bisekinin.
Li ser vê yekê hêrsa Xudan li dijî gelê Îsraêl rabû. Wî got: “Ji ber ku vî miletî peymana min a ku min li bav û kalên wan emir kir xera kir û guhdariya dengê min nekir,
Ruhê Xudan hat ser wî û wî serweriya gelê Îsraêl kir. Otniyêl çû şer û Xudan Padîşahê Aram-Naharayîmê, Kûşan-Rîşatayîm da destê wî. Ew li dijî Kûşan-Rîşatayîm bi ser ket.
Lê gava gelê Îsraêl li Xudan kir hewar, wî rizgarkarekî bi navê Otniyêl ji bo wan derxist ku wan rizgar bike. Otniyêl, kurê Qenazê birayê biçûk ê Kalêv bû.
Deborayê got: “Baş e, ezê bi te re bêm. Lê riya ku te xwestiye wê te birûmet neke. Çimkî wê Xudan Sîsera bide destê jinekê.” Îcar Debora rabû û pê re çû Qedeşê.
Lê wan Xwedayê xwe Xudan ji bîr kir. Ji ber vê yekê Xudan, ew dan destê Sîserayê fermandarê artêşa Hasorê, Filîstiyan û Padîşahê Moavê. Wan jî li dijî bav û kalên we şer kir.