Naemanê fermandarê artêşa Padîşahê Aramê, li ba xweyê xwe zilamekî mezin û birûmet bû. Çimkî Xudan bi saya wî rizgarî dabû Aramê. Ew leşkerekî mêrxas bû, lê kotî bûbû.
Ma bivir dikare bi yê ku pê dibire, Pesnê xwe bide? Ma birek dikare li ber yê ku pê dibire, Berziya xwe nîşan bide? Gelo gopal dikare, Kesê ew hildide bihejîne? Yan jî dar dikare Yê ne dar bilind bike?
“‘Ma te nebihîst Ku ji gelek demên berê ve min ev kifş kiribû? Ji demên qedîm ve min ev pîlan kiribû. Niha min ev pêk anî. Wêrankirina bajarên bisûr, Bila bibe karê te.
Îsa lê vegerand û got: «Eger ji jor ji te re nehata dayîn, tu desthilatiya te wê li ser min tunebûya. Ji ber vê yekê gunehê wî yê ku ez dame destê te mezintir e.»
Li ser vê yekê hêrsa Xudan li dijî gelê Îsraêl rabû û wî ew dan destê talankarên wan. Wî ew firotin destê dijminên derdora wan ku nikaribûn li ber dijminên xwe bisekinin.
Lê gava dadger dimiriya, dizivirîn û ji bav û kalên xwe bêtir xera dibûn. Wan dîsa dida pey îlahan, xulamiya wan dikirin û li ber wan deverû diçûn erdê. Wan dev ji tu kar û riya serhişkiyê bernedida.
Lê wan Xwedayê xwe Xudan ji bîr kir. Ji ber vê yekê Xudan, ew dan destê Sîserayê fermandarê artêşa Hasorê, Filîstiyan û Padîşahê Moavê. Wan jî li dijî bav û kalên we şer kir.