1-2 Xudan hinek milet li Kenanê hiştin ku gelê Îsraêl biceribîne. Wî ew ji bo hînkirina şer a nifşên gelê Îsraêl ku bi şer nizanibûn hiştin. Ew milet ev bûn:
Mûsa ji Xudan lava kir. Xudan perçê darekê nîşanî wî da. Gava Mûsa ew avêt nav avê, av şîrîn bû. Xudan li wir ji bo wan qanûn û rêbaz danîn û wî ew li wir ceribandin.
Ezê ji sisêyan yekê mayî bixim nava êgir. Ezê wan wekî zîv bisefînim, Ezê wekî zêr biceribînim. Wê gazî navê min bikin Û ezê bersiva wan bidim. Ezê bêjim: ‘Ev gelê min e.’ Ewê jî bêjin: ‘Xudan, Xwedayê me ye.’”
Xwedayê xwe Xudan ji bîr nekin ku li beriyê Mana bav û kalên we nizanibûn bi we da xwarin. Wî hûn xistin tengasiyê û hûn ceribandin ku di dawiyê de ji bo we qenc bibe.
Wê rêwîtiya dirêj a ku Xwedayê we Xudan çil salan hûn li beriyê gerandî bînin bîra xwe. Wî hûn xistin tengasiyê û ceribandin ku ya di dilê we de heye û ka hûn emrên wî pêk tînin an na, xuya bibe.
Ew tên, da ku hêjabûna baweriya we kifş bibe û çaxê ku Îsa Mesîh xuya bibe ji we re bibe pesin, rûmet û serbilindî. Bi ser ku zêr tune dibe û diçe, dîsa di êgir de tê helandin. Û baweriya we ji zêr gelek hêjatir e.