Yêşû û hemû gelê Îsraêl, Exanê kurê Zerah, zîv, xiftan, pariyê zêr, kur û keçên wî, ga û kerên wî, pezê wî, konê wî û her tiştê wî hildan û anîn Deşta Exorê.
Gelê Îsraêl got: “Gava em civiyan û hatin hizûra Xudan, ji nav hemû eşîrên Îsraêl kîjan nehat?” Çimkî wan li Mîspayê sond xwaribû û gotibû: “Her kesê neyê, divê esse bê kuştin.”
Milyaketê Xudan got: ‘Naletê li Mêrozê bînin, Naleta giran li ser şêniyên wê be. Çimkî ew nehatin alîkariya Xudan, Li dijî zordaran, ew nehatin alîkariya Xudan.’
Cotek ga hildan û ew perçe kirin. Bi destê qasidan, ew perçe şandin seranserê welatê Îsraêl û wiha got: “Her kesê ku nede pey Şawûl û Samûêl, wê wiha were ser gayên wî jî.” Tirsa Xudan kete ser gel. Gotina xwe kirin yek û bi hev re çûn.
Rabe here li Emalêq bixe û her tiştê wan bi tevahî tune bike. Li ber wan nekeve. Ji mêr, jin û zarokan bigire heta zarokên berşîr, ga, pez, deve heta bi kerên wan hemûyan bikuje.’”