Di vê navberê de kurên Aqûb ji çolê vedigeriyan. Gava wan ev yek bihîst, gelek dilêş û hêrs bûn. Çimkî Şexem bi keça Aqûb re razabû û li welatê Îsraêl kirêtî kiribû. Divê ev yek qet nehata kirin.
Ji ber ku wî peymana Xudan binpê kiriye û li welatê Îsraêl kirêtî kiriye, wê zilamê ku bi tiştên veqetandî hatiye girtin, bi her tiştê xwe re bê şewitandin.”
Gava bêhna xwe vedidan, beredayiyên bajêr, dor li xanî girt. Wan li derî xist û ji kalemêrê xweyê malê re got: “Wî zilamê ku hatiye mala te derxe derve ku em pê re razên.”
Xweyê malê derket derve, çû ba wan û ji wan re got: “Na, birano! Ez ji we rica dikim, xerabiyê nekin. Zilam xwe avêtiye mala min. Hûn vê kirêtiyê nekin.
Bila dehyeka her eşîra Îsraêl, deh ji hemû sedan, sed ji hemû hezaran, hezar ji hemû deh hezaran ji şervanan re xwarinê bîne. Bila şervan jî bikevin bajarê Gîvaya Binyamîniyan û tola vê kirêtiyê hilînin ku li welatê Îsraêl hat kirin.”