Yarovam di roja panzdehê meha heştan de, wekî cejna welatê Cihûda cejnek çêkir. Wî li gorîgeha çêkiriye qurban pêşkêş kirin. Ji golikên zêrîn ku li Bêt-Êlê çêkiriye re qurban pêşkêş kirin û ji bo bilindciyên ku li Bêt-Êlê ava kiriye, kahin danîn ser kar.
Kincên ku wê çêkin ev in: Bersing, êfod, xiftan, mîntanê binexş, şaşik û şûtik. Ji bo ku ji min re kahintiyê bikin wê ji kekê te Harûn û kurên wî re van kincên pîroz çêkin.
Necar benê xwe ditikîne, Bi qelemê texte resim dike. Bi mikarê şikil dide texte Û bi dorgerê wê xêz dike. Ew di şiklê zilamekî de, Li gorî bedewiya mirovan wî çêdike Û li malê dide rûniştandin.
Îsraêl Afirînerê xwe ji bîr kir. Ji xwe re qesir çêkirin. Cihûda bajarên bisûr zêde kirin. Lê ezê êgir bi ser bajarên wan de bibarînim. Ev agir wê bircên wan daqurtîne û tune bike.”
Pênc zilamên ku sixûriya herêma Layîşê dikir, ji birayên xwe re got: “Hûn dizanin ku di yek ji van malan de, êfodek, pûtên malê û pûtekî rijandî hene? De ka bêjin, hûnê çi bikin!”