Jina Şîmşon li ber wî giriya û got: “Tu ji min nefret dikî, tu ji min hez nakî! Te ji xortên gelê min re mamikek got lê tu bersiva wê ji min re nabêjî.” Şîmşon got: “Ez ji dê û bavê xwe re nabêjim, ma ezê ji te re bêjim?”
Jina Şîmşon heta roja heftan li ber wî giriya. Lê di roja heftan de bersiva mamikê jê re got. Çimkî ew gelek bi ser wî de hatibû. Jinikê rabû bersiva mamikê ji xortan re got.
Delîla jê re got: “Dilê te ne bi min re ye. Tu çawa dikarî ji min re bibêjî: ‘Ez ji te hez dikim?’ Ev bû sê caran tu min dixapînî, te ji min re negot ev hêza te ya mezin ji ku derê tê.”
Wî tevahiya dilê xwe ji jinikê re vekir û got: “Gûzan qet bi serê min neketiye. Çimkî hê ez di zikê diya xwe de ji Xwedê re hatime veqetandin. Heke ez serê xwe kur bikim, wê hêza min ji min here, ezê qels bibim û bibim wekî kesên din.”