22 Manoah ji jina xwe re got: “Emê esse bimirin, çimkî me Xwedê dît.”
Aqûb navê wê derê Peniyêl danî û got: “Min Xwedê rû bi rû dît, dîsa jî ez sax mam.”
Wan Xwedayê Îsraêl dît. Di bin lingên wî de tiştekî wekî kelpîçên ji lapîsan hebû. Bi paqijiya xwe, ew wekî ezmanan bû.
Piştre Mûsa, Harûn, Nadav, Avîhû û heftê rîspiyên gelê Îsraêl hilkişiyan çiyê.
Ez Xwedayê bavê te, Xwedayê Îbrahîm, Xwedayê Îshaq û Xwedayê Aqûb im.” Mûsa rûyê xwe nixamt, çimkî ew ditirsiya ku li Xwedê binêre.
Lê tu nikarî rûyê min bibînî, çimkî kesê rûyê min bibîne nikare bijî.
Min got: “Wey li min! Ez helak bûm. Çimkî ez zilamekî lêvqirêj im û di nav miletekî lêvqirêj de rûdinim. Lê çavê min Padîşah, Xudanê Karîndar dît.”
Tu caran, tu kesî Xwedê nedîtiye, lê Kurê yekta, Xwedayê ku li ber singê Bav e, wî bi xwe ew da zanîn.
Û Bavê ku ez şandime bi xwe jî ji bo min şahidî kiriye. We tu caran ne dengê wî bihîstiye û ne jî rûyê wî dîtiye.
Wî miletên ji we mezintir û hêzdartir ji ber we qewitandin ku we bixe welatê wan û wekî îro, wî welatî bi milkî bide we.
Ma ji hemû beşerê, kî wekî me dengê Xwedayê Jîndar ji nav êgir bihîst û sax ma?
Gîdyon dît ku ew milyaketê Xudan bû û got: “Hey wax, ya Reb Xudan! Min rû bi rû milyaketê te dît.”