5 Gava Emmoniyan şer kir, rîspiyên Gîladê çûn herêma Tovê ji bo ku Yîftah bînin.
Gava Emmoniyan dît ku li ber çavê Dawid reş bûne, wan xeber şand Bêt-Rehov û Sovayê. Bîst hezar leşkerên peya yên Aramî, Padîşahê Maexayê û hezar leşkerên wî ji gelê Tovê jî duwanzdeh hezar zilam kirê kirin.
Emmonî rabûn, li ber dergehê bajêr tevdîra şer kir. Aramiyên Sova û Rehovê û gelên Tov û Maexa jî li çola derveyî bajêr amadehiya şer kir.
Îcar Emmonî ji Çemê Şerîayê derbas bûn ku li dijî Cihûdayî, Binyamînî û Mala Efrayîm şer bikin. Îsraêl di tengasiyeke mezin de bû.
Piştî demekê Emmoniyan li dijî gelê Îsraêl şer kir.
Wan ji Yîftah re got: “Were, bibe fermandarê me û em li dijî Emmoniyan şer bikin.”
Lê hinek kesên xerab gotin: “Ew çawa dikare me rizgar bike?” Wan Şawûl kêm dît û diyarî nedane wî. Lê Şawûl guh neda vê yekê.
Gel ji Samûêl re got: “Wan kesan bînin ku em wan bikujin, kesên ku digotin: ‘Şawûl kî ye ku padîşahî ji me re bike?’”