Padîşah ji Sîva pirsî: “Te ev ji bo çi anîn?” Sîva got: “Ker ji bo malbata padîşah lê siwar bin, nan û fêkiyên teze jî, ji bo xwarina xulaman, şerab jî, ji bo dema kesên ku westiyan vexwin!”
Ya Siyona keç, gelek şa be! Ya Orşelîma keç, biqîre! Va ye padîşahê te ber bi te ve tê! Ew rast e û rizgar dike. Ew nefsbiçûk e û li kerê, Belê li dehşikê, li dehşikê kerê siwar dibe.
Yayîrê Minaşşeyî, hemû herêma Argovê stand ku digihîşt sînorê Geşûrî û Maexayiyan. Wî navê xwe li herêma Başanê danî. Ew der îro jî wekî Hawot-Yayîr tê zanîn.–