Ew ji darê re dibêjin: ‘Tu bavê min î.’ Ji kevirekî re dibêjin: ‘Te ez anîm dinyayê.’ Çimkî wan ne rûyê xwe, lê pişta xwe da min. Lê gava bela hat, wê bêjin: ‘Rabe, me rizgar bike!’
Lê gava gelê Îsraêl li Xudan kir hewar, wî rizgarkarekî bi navê Otniyêl ji bo wan derxist ku wan rizgar bike. Otniyêl, kurê Qenazê birayê biçûk ê Kalêv bû.
Wan ji Xudan re kir hewar û got: ‘Me guneh kir, me dev ji Xudan berda û me ji pûtên Baal û Eştoretê re xulamî kir. Lê niha me ji destê dijminên me rizgar bike, emê xulamiyê ji te re bikin.’
Gelê Îsraêl ku li Mîspayê kom bû, ji bîrê av derxist û li pêşiya Xudan rijand. Wê rojê rojî girtin û gotin: “Me li ber Xudan guneh kir.” Samûêl li Mîspayê serweriya gelê Îsraêl kir.