Piştre Yîtroyê xezûrê Mûsa qurbanên şewitandinê û qurbanên din ji Xwedê re anîn. Harûn û hemû rîspiyên gelê Îsraêl, ji bo ku bi xezûrê Mûsa re li hizûra Xudan xwarinê bixwin hatin.
Mûsa çû û zivirî ba xezûrê xwe Yîtro û jê re got: “Ji kerema xwe destûr bide min, ez vegerim ba birayên xwe yên li Misrê û binêrim ka ew dijîn an na?” Yîtro ji Mûsa re got: “Bi xêr û silamet here!”
Gava Padîşahê Eradê yê ku Kenanî bû û li Negevê dima bihîst ku gelê Îsraêl ji riya Atarîmê ve tê, ew rabû û li dijî wan şer kir. Hinek ji wan jî êsîr kir.
Xudan jê re got: “Ev welat ew e ku min ji Îbrahîm, Îshaq û Aqûb re sond xwar û got: ‘Ezê bidim ziriyeta te.’ Min ew bi çavên te nîşanî te da, lê belê tê neçî wê derê.”
Di vê navberê de Heverê Qênî ji Qêniyên din qetiyabû ku ji ziriyeta Hovavê xezûrê Mûsa bûn. Wî konê xwe li ber darmaziya Saenannîmê danîbû ku nêzîkî Qedeşê bû.
Şawûl ji Qêniyan re got: “Herin veqetin, ji nav Emalêqiyan derkevin ku ez bi wan re we jî helak nekim. Çimkî dema ew ji Misrê derketin we dilovanî bi hemû Îsraêliyan re kir.” Qênî jî, ji nav Emalêqiyan veqetiyan.