1 Оьтюп барагъанда, Иса тувмадан сокъур бир адамны гёре.
Шонда ёл ягъада олтургъан эки сокъур, Иса оьтюп барагъанны эшитип: – Я Раббибиз! Гьей Давутну Наслусу! Сен бизге бир рагьму эт! – деп къычыралар.
Иса ондан къайтып гелегенде, Ону арты булан эки сокъур адам юрюй. Олар: – Гьей Давутну Наслусу Иса, бизге бир рагьму эт! – деп къычыралар.
Шо заман Иса ону атасына: – Бугъар булай болагъаны кёп боламы? – деп сорай. О булай жавап бере: – Гиччи чагъындан берли.
Он эки йылдан берли къаны гетип авруйгъан, бары да байлыгъын эмчилеге берген, амма оланы гьеч бириси де оьзюн сав этип болмагъан бир къатын,
Мунда отуз сегиз йылдан берли авруйгъан бир адам болгъан.
Шо заман ягьудилер Огъар урмагъа къолларына ташлар алалар. Амма Иса яшына ва ибадатханадан гете.
Якъчылары Огъар: – Устаз, бу адам неге сокъур болуп тувгъан? Гюнагь ишни ким этген: оьзюмю яда ата анасымы? – деп сорайлар.
Листрада аякълары тербенмейген бир адам болгъан. О тувмадан сакъат, бир заманда да юрюмеген гиши болгъан.
Павелни билегине илинген йыланны гёрген заманда, ерли адамлар бир бирине: – Бу, шексиз кюйде, адам оьлтюреген гишидир. Денгизден къутулса да, тийишли жазадан чы къутулмады, – деп сёйледилер.
Сав болгъан шо адамгъа къыркъ йылдан артыкъ бола болгъан.
Онда о Эней деген бир адамны таба. Бу адамны санлары тербенмейген болуп тёшекде ятагъаны сегиз йыл бола болгъан.