Иса огъар булай жавап бере: – Ким Мени сюе буса, о Мени сёзлеримни кютер. О адамны Атам да сюер. Биз о адамны янына гелип, ону булан бирче яшап къаларбыз.
«Къул оьзюню есинден оьр болмас», – деп Мен сизге айтгъан сёз эсигиздеми? Мени гьызарлагъанлар сизин де гьызарлажакълар. Мени сёзюме гёре юрюгенлер сизин сёзюгюзге гёре де юрюжеклер.
Бу дюньядан алып, Сен Магъа берген адамлагъа атынгны ачыкъ этдим. Олар Сеники эдилер, амма оланы Магъа Сен берген эдинг. Олар Сени каламынга гёре юрюдюлер.
Шо заман ягьудилер: – О Оьзю Оьзюн оьлтюреми экен? «Мен барагъан ерге сиз гелип болмажакъсыз», – деп нени гьакъында айта экен? – деп бир бирине сорайлар.
Сиз Ону бир заманда да танымагъансыз, Мен буса Ону таныйман. Эгер Мен Ону танымайман деп айтсам, Мен де сизин йимик ялгъанчы болур эдим. Мен Ону таныйман ва Ону айтгъанын этемен.
Бу адамлар оьзлеге Аллагь ваъда этген затланы алмайлы, тек иманын сакълап оьлюп гетдилер. Аллагь ваъда этген затланы олар яшавгъа чыгъып битгенче де, алдын къарап гёрдюлер ва олардан къувандылар. Олар бу дюньяда янгыз ёлавчулар ва къонакълар экенин къабул гёрдюлер.