О бу сёзлени сёйлеп турагъанда, кёкден нюрлю бир булут гелип, оланы уьстюнде салкъынлыкъ болдура. Булутдан таба: – Бу Мени Сююмлю Уланымдыр, Бу Мени къуванчымдыр! Бугъар тынглагъыз, – деген бир сес чалына.
Сизин гьар биригиз гьар якъгъа чачылып гетежек заман геле тура. Гелме де гелген. Гьаригиз уьйлеригизге къайтажакъсыз, барыгъыз да Мени къоюп гетежексиз. Амма Мен янгыз тюгюлмен, Мени булан Атам бар.
Мен Оьзюмден бир зат да этип болмайман. Эшитгеним йимик дуван этемен. Мени дуваным да адилли дувандыр. Неге тюгюл де, Мен Оьзюм сюйгенни тюгюл, янгыз Мени йиберген Атамны сюйгенин кютмеге къарайман.
Амма мен Сююнч Хабарны толу кюйде билдирсин деп, ону бары да ят халкълар эшитип болсун деп, Раббибиз янымда да болуп, магъа гюч берди. Мен де шо арсланкъапланны авзуна тюшмей, къутулмагъа болдум.
Балаларым! Буланы сизге сиз гюнагь ишлер этмесин деп язаман. Амма биригиз гюнагь ишлер этсегиз де, Атабызны алдында бизин якълавчубуз бар. О адилли болгъан Иса Месигьдир.