Бу иш ягьуди Пасха байрамны лап алдында бола. Иса, бу дюньяны къоюп, Атасыны янына гетме Оьзюне заман етишгенни биле. О бу дюньяда Оьзюнюки болгъанланы сюйген ва гьали де сюювю нечик дазусуз экенни гёрсетген.
Балаларым! Сизин арагъызда турмагъа Магъа кёп къалмагъан. Сиз Мени ахтаражакъсыз, амма, алда Мен ягьудилеге айтгъаным йимик, «Мен барагъан ерге сиз гелип болмажакъсыз». Муна шолай деп Мен гьали сизге де айтаман.
Мен дагъы дюньяда тюгюлмен. Мен Сени янынга гелемен, олар буса дюньяда къалалар. Гьей Сыйлы Атам, олар да бизин йимик бир болсун учун, Магъа берген къудратынг булан сакъла.
Иса огъар булай дей: – Магъа тийме, неге тюгюл Мен гьали де Атамны янына чыкъмагъанман. Мени къардашларымны янына барып, олагъа айт: Мен Атамны ва сизин Атагъызны, Аллагьымны ва сизин Аллагьыгъызны янына чыгъаман.