Иса экмек алып, шюкюр дуа да этип, сындырып якъчыларына пайлай. Сонг: – Бу сизин учун берилеген Мени къаркъарамдыр. Муну Мени эсде сакъламакъ учун ашагъыз, – дей.
Калам инсан болуп арабызда яшагъан. О зор сюювден ва гьакъ гертиликден толгъан болгъан. Биз Ону уллу макътавлугъун – Атасы биргине бир Уланына берген макътавлугъун гёрдюк.
Гертисин сёйлеймен сизге: Мени сёзюмню къабул этип, Мени Йибергенге иман салгъангъа даимлик яшав болар ва о Аллагьны жазасын гёрмес, о оьлюмню ёлундан тайып, даимлик яшавну ёлуна тюшер.
Мен айтагъаным, инсанланы гюнагьларын оьзлеге къаршы тутуп турмай, Аллагь Месигьден таба бары да инсанланы Оьзю булан ярашдырды. О бизге шо гьакъдагъы хабарны бары да ерде билдирме тапшурду.