41 «Мен кёкден гелген азыкъман», – дегени саялы, ягьудилер Огъар разисизлигин билдирмеге башлайлар.
Фарисейлер ва дин алимлер буса: – Бу Адам гюнагьлыланы къабул эте ва гьатта олар булан бирче олтуруп ашай, – деп кант эте.
Муну гёрюп, халкъ къазапланмагъа башлай ва: – О бу гюнагьлы адамны уьюне неге гирди экен? – деп сёйлей.
Фарисейлер ва дин алимлер буса Исаны якъчыларына: – Сиз неге ясакъчылар ва гюнагьлылар булан бирче олтуруп ашап ичип турасыз? – деп сорай.
Ягьия пайхаммарны шагьатлыгъы будур. Ягьудилер: «Сен кимсен?» – деп сорамакъ учун, Ерусалимден дин къуллукъчуланы ва левийлени йибергенлер.
Кёкден гелген ва бу дюньягъа яшав гелтиреген Ким буса, О Аллагь берген азыкъдыр.
Иса олагъа булай жавап бере: – Хонтурланмагъыз.
Яшав береген азыкъ Менмен.
Кёкден гелген азыкъ муна шолайдыр. О сизин ата бабаларыгъыз ашагъаны йимик тюгюл. Ата бабаларыгъыз шо азыкъны ашагъан сонг да оьлген буса, бу азыкъны ашайгъанлар даим яшап къалажакълар.
Ону якъчыларыны бир хыйлылары муну эшитгенде: – Булай уьйретивню къабул этмеге къыйын. Ону ким къабул этмеге бола? – деп сёйлейлер.
Шо замандан сонг Исаны якъчыларыны бир кёплери Ону къоялар ва дагъы Ону булан бармайлар.
Халкъны арасында Ону гьакъында хыйлы эришивлюклер де юрюле. «О яхшы Адам», – дей бирлери. «Тюгюл, О халкъны алдата», – дей башгъалары.
Оланы бирлери кант этгенде йимик кант этмегиз. Оланы Азирейил малайик оьлтюрдю.
Бу адамлар – арзачылар ва бугьтанчылар. Олар оьзлени напсларына тынглап юрюйлер, оьктем сёйлейлер, оьз пайдасы учун башгъалагъа ялынчлыкъ этелер.