41 Мени инсанлар этеген макътавгъа къарагъан ерим ёкъ.
Олар инсан этеген макътавлукъну Аллагьдан гелеген макътавлукъдан эсе артыкъ сюйген.
Мен инсанны шагьатлыгъына аркъа таямайман. Буланы сиз къутгъарылсын деп айтаман.
Амма сиз даимлик яшав алмакъ учун, Мени яныма гелмеге сюймейсиз.
Амма Мен сизин яхшы таныйман: сизин ичигизде Аллагьгъа бакъгъан сююв ёкъ!
Сиз бир биригизден макътавлар къабул этесиз, амма Бир болгъан Аллагьдан макътавлар къазанмакъ учун чалышмайсыз! Сиз нечик инанып боласыз дагъы?
Адамлар артындан гелип, Оьзюн гюч булан пача этмеге сюегенин билгенде, Иса янгыз дагъы да къайтып тавгъа чыгъа.
Оьзюнден сёйлейген оьзюне макътавлукъ ахтарыр. Оьзюн Йибергенге макътав гелтирмеге сюеген гьакъ юрекден айланыр. Ону юрегинде ялгъан ёкъдур.
Мен Оьзюм учун макътавлукъ ахтарып айланмайман. Амма Мени учун шо макътавлукъну ахтарагъан Башгъасы бар. О буса тюз дуван эте.
– Эгер Мен Оьзюмню макътасам, Мени макътавум бир гьеч зат болур. Мени макътавлу этеген Атамдыр. Сиз О сизин Аллагьыгъыз дейсиз.
Биз я сизден, я биревден де макътавлар алмагъа айланмадыкъ.
Аллагь да сизин шолай этмеге сайлады. Месигь де сизин учун азап чекди. Сиз де Оьзюню ёлу булан юрюсюн деп, сизге уьлгю гёрсетди.
Атабыз ва гьар бир макътавлагъа Ес болгъан Аллагь, Исагъа гьюрмет этип, Огъар макътав этип: «Бу Мени сююмлю Уланымдыр. О Мени къуванчымдыр!» – деп айтды.