Атам Магъа бары да затны инанып тапшурду. Атадан башгъа гьеч бирев Уланын танымас. Атаны да Уланындан ва Уланы Ону оьзюне аян этмеге сюеген гишиден къайры бирев де танымас.
О бу сёзлени сёйлеп турагъанда, кёкден нюрлю бир булут гелип, оланы уьстюнде салкъынлыкъ болдура. Булутдан таба: – Бу Мени Сююмлю Уланымдыр, Бу Мени къуванчымдыр! Бугъар тынглагъыз, – деген бир сес чалына.
Атам Магъа бары да затны инанып тапшурду. Атадан башгъа гьеч бирев Уланын танымас. Атаны да Уланындан ва Уланы Ону оьзюне аян этмеге сюеген гишиден къайры бирев де танымас.
Олар толу бирликде болсун учун, Мен олар булан бирликдемен, Сен де Мени булан бирликдесен. Шолайлыкъда, дюнья Мени Сен йибергенни, Мени сюегенинг йимик, оланы да сюегенингни биле.
Неге тюгюл де, Сыйлы Язывларда язылгъан кюйде, О «бары да затны аякъ тюбюне салажакъ». «Бары да затны» дейгенде, бары да затны Месигьге таби этген Аллагьдан башгъа бары да зат экени ачыкъ.