Барыгъыз, «Къурбанны тюгюл, Мен рагьмуну сюемен» деген сёзлени маънасын уьйренип гелигиз. Мен муъминлени тюгюл, гюнагьлыланы чакъырмакъ учун гелгенмен.
Калам инсан болуп арабызда яшагъан. О зор сюювден ва гьакъ гертиликден толгъан болгъан. Биз Ону уллу макътавлугъун – Атасы биргине бир Уланына берген макътавлугъун гёрдюк.
Биз Аллагьны душманлары болуп турагъанда, Ону Уланыны оьлюмюнден таба Ону булан ярашып яшайгъан болдукъ. Гьали Аллагь Уланыны яшавундан таба бизин дагъокъ да къутгъаражакъ!
Бир къарагъыз чы, бизге «Аллагьны авлетлери» деп айтылмагъа ихтияр берип, Атабыз бизин нечик кёп сюегенин гёрсетди! Гертилей де, биз Аллагьны авлетлерибиз! Бу дюньяны адамлары Ону танымайгъаны саялы, бизин де танымай.