26 Анасын ва ону янында токътагъан Оьзюню кёп сюеген якъчысын гёрюп, Иса огъар: – Гьей анам! Бу сени уланынгдыр! – дей.
Якъчыларындан бириси, Иса айрокъда сюегени, тепсиде Иса булан янаша олтургъан болгъан.
– Анам, Магъа да, сагъа да шо не аварадыр? Мени заманым гьали де гелмеген, – дей Иса огъар.
Петерни ва Иса кёп сюеген башгъа бир якъчысыны янына чабып барып, О: – Раббибиз Исаны къабурдан чыгъарып алып гетгенлер, Ону къайда салгъанын да билмейбиз, – дей.
Петер де, бурлугъуп къарап, оьзлени арты булан Исаны кёп сюеген якъчысы гелегенни гёре. Ахшамгъы ашны вакътисинде Исагъа ювукълашып, о: «Я Рабби, Сагъа хыянатлыкъ этежек ким болур?» – деп сорагъан якъчысы болгъан.
Шо якъчысы бу затланы гьакъында шагьатлыкъ этген ва барын да язгъан. Ону шагьатлыгъы гьакъ экенни биз барыбыз да билебиз.
Шо вакъти Исаны кёп сюеген якъчысы Петерге: – О чу Раббибиз! – дей. Петер О Рабби Иса экенин эшитгенде, белине уьст опуракъларын да чырмап (о чечинген болгъан), кёлге атыла.