Бу иш ягьуди Пасха байрамны лап алдында бола. Иса, бу дюньяны къоюп, Атасыны янына гетме Оьзюне заман етишгенни биле. О бу дюньяда Оьзюнюки болгъанланы сюйген ва гьали де сюювю нечик дазусуз экенни гёрсетген.
– Я Рабби, Сен къайда барасан? – деп сорай Петер Огъар. – Сен гьали Мени артым булан Мен барагъан ерге гелип болмажакъсан, амма сонггъа таба гележексен, – деп жавап бере Иса огъар.
Сизин гьар биригиз гьар якъгъа чачылып гетежек заман геле тура. Гелме де гелген. Гьаригиз уьйлеригизге къайтажакъсыз, барыгъыз да Мени къоюп гетежексиз. Амма Мен янгыз тюгюлмен, Мени булан Атам бар.
Амма О магъа: «Сагъа янгыз Мени рагьмум герек. Сени гючсюзлюгюнгде Мени гючюм гёрюнсюн», – деп жавап берди. Шо саялы, Месигьни къудраты менде болсун учун, оьзюмню гючсюзлюгюм булан шолай сююнюп макътанаман.