Йыракъда бир инжир терекни гёрюп, ону ягъына бара. Терекде япыракълардан къайры бир зат да тапмай, неге тюгюл де инжир бишеген заман етишмеген болгъан.
Гертисин сёйлеймен сизге: Мен сизин пайдагъыз учун гетемен. Мен гетмей къалсам, сизин яныгъызгъа Насигьатчы гелмежек. Мен гетсем, Мен Ону сизге йибережекмен.
О шону бир кёп гюнлени узагъында айтып турду. Шондан инжинип, Павел ону ичиндеги ругьгъа: – Иса Месигьни аты булан сагъа буюраман: ону ичинден чыгъып тай! – дей. Ругь да шоссагьат ону ичинден чыгъып тая.
Шолайлыкъда, Аллагьны гьакъындагъы хабар бек яйыла. Ерусалимде Исаны якъчыларыны санаву баргъан сайын артып тербей, дин къуллукъчуланы кёплери де Исагъа иман салалар.
Уьйдегилени барын да къыргъа чыгъарып, Петер, тизден туруп, дуа этмеге башлай. Сонг оьлюге багъып бурулуп: – Табита, тур! – дей. О да гёзлерин ача ва Петерни гёргенде, туруп, олтура.