43 Шону айтгъандан сонг, О: – Лазар, чыкъ! – деп къычыра.
Олар оьтесиз бек къоркъалар ва: – Еллер де, кёл де Оьзюне таби болагъан Бу Кимдир? – деп бир бирине сёйлейлер.
Сен Мени гьар заман эшитегенингни Мен билемен. Амма бу сёзлени мунда токътагъан халкъ учун, Мени Сен йибергенинге иман салсын учун айтдым!
Оьлю де къолларына, бутларына кетен гебин чырмалгъан ва бетине явлукъ байлангъан гьалда къыргъа чыгъып геле. Иса олагъа: – Ону гебинин чечигиз. Къой, гетсин, – дей.
Пасха байрамдан алты гюн алда Иса Байтаниягъа, Оьзю оьлюмден тирилтген Лазар турагъан юртгъа геле.
Ягьудилени бир кёплери, Исаны Байтанияда экенин билип, янгыз О учун тюгюл, О оьлюмден тирилтген Лазарны гёрмек учун да онда гелелер.
Шону гёргенде, Петер халкъгъа булай дей: – Гьей Исрайылны халкълары, негер тамашалыкъ этесиз? Бизге оьзюбюзню къудратыбыз яда муъминлигибиз булан ону юрюйген этгенде йимик неге къарайсыз?
Петер огъар: – Мени гюмюшюм де, алтыным да ёкъ, амма менде бар затны сагъа берермен. Назаретли Иса Месигьни атыны къудраты булан сен тур, юрю! – дей.
Петер огъар: – Эней, Иса Месигь сени сав эте. Ятывунгдан туруп, ону жый, – дей. О да шоссагьат тура.
Уьйдегилени барын да къыргъа чыгъарып, Петер, тизден туруп, дуа этмеге башлай. Сонг оьлюге багъып бурулуп: – Табита, тур! – дей. О да гёзлерин ача ва Петерни гёргенде, туруп, олтура.