51 Сонг Иса булай дей: – Гертисин сёйлеймен сизге: кёкню ачылгъанын, Аллагьны малайиклери Инсанны Уланыны уьстюне тюшюп гелегенин ва гётерилип гетегенин гёрежексиз.
– Мен, Инсанны Уланы, бары да малайиклер ва сыйлы нюрюм булан гелген заманда, Оьзюмню макътавлу тахымда олтуражакъман.
Сыйлы Язывларда Оьзюню гьакъында язылгъаны йимик, Мен, Инсанны Уланы, оьлме герекмен. Амма Инсанны Уланына хыянатлыкъ этген адамны гьалына адаршай! О адам анадан тувмай къалгъан буса яхшы эди! – дей Иса.
Иса сувдан чыгъып гелегенде, кёклер ачылып, Аллагьны Ругьу гёгюрчюндей бир гёрюнюшде уьстюне багъып тюшюп гелегенин гёре ва
Шо вакъти иблис Ону къоюп гете. Малайиклер шоссагьат гелип, Исагъа къуллукъ этме гиришелер.
Иса огъар: – Тюлкюлени инлери, кёкде учагъан къушланы уялары сама бар. Мени, Инсанны Уланыны, буса башымны сыйындырмагъа ерим де ёкъ, – дей.
Мени, Инсанны Уланыны, бу дюньяда гюнагьлардан гечмеге къудратым барны сиз гьали гёрерсиз. Сонг тербенип болмай авруйгъан адамгъа: – Туруп, ятывунгну да алып, уьюнге бар, – дей.
Иса сувдан чыгъып гелегенде, шоссагьат кёк ачылып, Аллагьны Ругьу гёгюрчюндей Ону янына гелегени гёрюне.
– Менмен. Инсанны Уланын да бары да затгъа гючю етеген Аллагьны онг ягъында олтуруп, кёкню булутларыны уьстюнде гелегенин гёрежексиз, – деп жавап бере Иса.
Бирден бу малайик булан бирге кёкден гелген кёп башгъа малайиклер гёрюне. Олар Раббибизни алгъышлап:
Бирден оланы алдына Раббибизни малайиги гелип токътай. Раббибизни сыйлы нюрю оланы юзлерин ярыкъландырып къоя. Къойчулар бек къоркъалар.
Кёкден бир малайик гелип, Огъар ругь якъдан гюч бере.
Гьалиден сонг буса, Мен, Инсанны Уланы, Аллагьу Тааланы онг ягъында олтуражакъман, – деп жавап бере Иса.
Къатынлар бу ишге гьайран болуп турагъанда, бирден оланы алдында йыртыллайгъан опуракълар гийген эки гиши гелип токътай.
Бютюн халкъ йимик, Иса да, сувгъа чомдуртуп, Оьзюн Аллагьгъа тапшурта. Иса дуа этеген заманда, кёк ачыла.
– Сени инжир терекни тюбюнде турагъанда гёрдюм дейгеним саялы инанамысан? Мундан да уллуларын гёрежексен, – дей Иса огъар.
Иса булай дей: – Гертисин сёйлеймен сизге: къойлар турагъан гюренге, къапусундан таба гирмей, башгъа ерден таба гиреген гиши уручу ва талавурчудур.
Шо саялы Иса олагъа дагъы да булай дей: – Гертисин сёйлеймен сизге: къой гюренни къапусу Менмен.
Гертисин сёйлеймен сизге: къул да оьзюню есинден оьр болмас, тапшурув кютмеге йиберилип гелген гиши де оьзюн йиберген гишиден оьр болмас.
– Мени учун жанынгны берер эдим деймисен? Гертисин сёйлеймен сагъа: хораз къычыргъынча, сен Мени уьч керен инкар этежексен! – деп жавап бере Иса.
Гертисин сёйлеймен сизге: Магъа иман салагъан гьар ким Мен этеген ишлени этежек. Булардан да уллуларын этежек, неге тюгюл Мен Атамны янына бараман.
Гертисин сёйлеймен сизге: сиз яс этип йылажакъсыз, дюнья буса сююнежек. Сиз пашман болажакъсыз, амма сизин пашманлыгъыгъыз сююнчге айланажакъ.
Шо гюн сиз Магъа гьеч бир затны сорамажакъсыз. Гертисин сёйлеймен сизге: Мени атымны тутуп Атамдан не зат тилесегиз де, О сизге бережек.
Гертисин сёйлеймен сагъа: сен жагьил заманынгда, оьзюнг гийинип, сюйген еринге гетип боласан, къарт болгъанда буса, къолларынгны гётерерсен, сени башгъа бирев гийиндирер, сени барма сюймейген еринге элтер.
– Гертисин сёйлеймен сагъа: янгыдан тувмагъан бирев де Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмес! – деп жавап бере Иса огъар.
Иса булай жавап бере: – Гертисин сёйлеймен сагъа: адам сувдан ва Аллагьны Ругьундан тувмаса, о Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмес!
Иса олагъа булай жавап бере: – Гертисин сёйлеймен сизге: Мен, Уланы, Оьзюмден бир зат да этмеге болмайман. Мен Атам этегенде гёрген затымны этемен. Атасы не эте буса, Уланы да шону эте.
Атам Магъа дуван этмеге ихтияр берди, неге тюгюл Мен, Ону Уланы, Инсанны Уланы да дюрмен.
– Гертисин сёйлеймен сизге: сиз Мени этген аламатларым учун тюгюл, экмек ашап тойгъаныгъыз учун излейсиз!
Иса олагъа булай дей: – Гертисин сёйлеймен сизге: кёкден сизге азыкъны Муса бермеген, сизге кёкден герти азыкъны береген Мени Атамдыр.
Гертисин сёйлеймен сизге: Магъа иман салагъанны даимлик яшаву бола.
Иса да олагъа булай дей: – Гертисин сёйлеймен сизге: эгер сиз Инсанны Уланыны къаркъарасын ашап, къанын ичмесегиз, сизде яшав болмажакъ.
Иса олагъа булай жавап бере: – Гертисин сёйлеймен сизге: гюнагь иш этеген гьар ким гюнагьны къулудур.
Гертисин сёйлеймен сизге: ким Мени айтгъанымны этип юрюсе, бир заманда да оьлюм гёрмежек, – дей Иса.
– Гертисин сёйлеймен сизге: Мен Ибрагьим тувгъунча да бар эдим, – дей Иса олагъа.
О кёклер ярылып эки ачылгъанны ва дёрт де мююшюнден тутулуп ерге тюшюп гелеген бир уллу кетен шаршавгъа ошайгъан затны гёре.
О: – Муна мен ачылгъан кёклени ва Аллагьны онг ягъында токътагъан Инсанны Уланын гёремен, – дей.
Шолай къыйынлыкъланы башдан гечирген сизин булан бизге буса рагьатлыкъ бережек. Раббибиз Иса кёклерден от ялынны ичинде къудратлы малайиклер булан бирче гелген заманда, шолай болажакъ. Аллагьны танымагъанланы ва Раббибиз Исаны Сююнч Хабарын къабул этмегенлени шо заман О барысын да жазалажакъ.
Олар Раббибизден, Ону зор къудратындан даимге айрылып, даим жазаланып туражакъ.
Бизин Аллагьгъа байлавлу инанывларыбызны сыры уллу экенни бирев де инкар этмес: О къаркъарада гёрюндю, Аллагьны Ругьу булан тасдыкъ болду, малайиклер Ону гёрдю, Ону гьакъында халкълагъа билдирилди, Огъар дюньяда халкълар иман салдылар, макътавлугъу булан оьрге алынды.
Малайиклер къутгъарылажакъ адамлагъа къуллукъ этмек учун йиберилген ругьлар тюгюлмю?
Адамдан сонг еттинчи наслуда болгъан Энош оланы гьакъында Аллагьны атындан булай айтгъан: «Муна, Раббибиз минглер булангъы сыйлы малайиклери булан гележек.
Мен ачылгъан кёклени ва акъ атны гёрдюм. Атгъа минген атлыгъа Амин ва Гьакъ деп айтыла эди. Неге тюгюл де, О адилли кюйде дуван эте ва дав юрюте эди.
Сонг мен къарап, алдымда кёклеге чыгъагъан ачылгъан эшикни гёрдюм. Сюрню сесине ошайгъан, башда да магъа эшитилген гючлю бир тавуш эшитдим. Шо тавуш магъа: – Мунда багъып чыкъ, сагъа гележекде не болажагъын гёрсетежекмен, – деп айтды.