Сизин атагъыз иблисдир, сиз де о атагъызны хыялларын кютмеге сюесиз. О башдан берли де адам оьлтюрювчю болду ва бир заманда да гьакъ гертини яны болмады, неге тюгюл онда оьзюнде де гьакъ герти ёкъ. О ялгъан айтагъанда, оьзюню ана тилинде сёйлей, неге тюгюл о оьзю де ялгъанчы, ялгъанланы да атасы.
Амма мен къаркъарамда башгъа къанун барны да гёремен. Бу къанун мени гьакъылым къабул этеген Къанунгъа къаршы чыгъа. Мени къаркъарам таби болгъан къанун – гюнагьны къануну. О мени оьзюню есирине айландырып къоя.
Биз гюнагьлы табиатыбыз айтгъанны этип яшайгъан заманда, Къанундан таба амалгъа гелеген гюнагьлы напслар бизин санларыбызны гьаракат этдирип турду. Шону натижасы да оьлюм болду.
Бир заманларда биз де авлия, тынглавсуз болдукъ, алданып турдукъ, гьар тюрлю напсланы, кеп чегивлени къуллары болуп турдукъ. Бизин яшавубуз оьчлюкден ва гюнчюлюкден толгъан эди. Башгъаланы биз де гёрюп ярамай эдик, башгъалар бизин де гёрюп ярамай эди.
Авлия тартышывлардан, тайпа тухумланы тамурларыны гьакъындагъы хабарлардан ва Мусаны Къанунуну гьакъындагъы эришивлерден, тартышывлардан арек бол. Олар гьеч пайда гелтирмес ва бирдокъда тарыкъ да тюгюл.